‍De koffiestop bij Châlet Liotard komt zeer gelegen. Het is nog rustig op de weg; de zon brandt op onze lijven. De weg wordt smaller en alhoewel het gemiddelde stijgings-percentage de eerste kilometer na de stop “slechts” 8% aangeeft, stuiten we gelijk op 12%. Ik zie Gmol en Bmol langzaam maar zeker op mij uitlopen. Rustig blijven, geniet van de omgeving, gewoon blijven trappen had ik me voorgenomen.

En nee, niet naar boven kijken naar die enorme muur die opduikt met de laatste onherbergzame bochten.  Ik had de dames verteld van een mooi en fotogeniek plekje met uitzicht op de ronde bol, het observatorium en gelukkig stonden ze daar te wachten. ‍Een vriendelijke, Vlaamse dame verzorgde de fotoshoot; paar keer diep ademhalen, inklikken en door. De benen branden, de Garmin schiet het laatste stukje naar boven het omslagpunt maar daar is het dan: de finish. Ik ben in het verleden diverse keren van alle drie de kanten op de Ventoux geweest maar nog nooit meegemaakt dat het windstil is op de top. Bizar; de zon schijnt nog steeds volop en het is 15 graden. Bmol en Gmol staan al lang en breed te genieten van de omgeving als ze mij aan zien komen. Ik word volledig verrast en overdonderd door een “toeter concert”, ballonnen en gezang. Dit alles vanwege de 70^ste verjaardag die er binnenkort aankomt. Ontroerd en blij laat ik alles over mij heenkomen en even later gaan we in de rij voor de verplichte top foto. Altijd is er wel iemand bereid om die te nemen. Wat een ervaring. 

De dag was al vroeg begonnen. Het zou warm worden, zeer warm, dus wekker op 6 uur, yoghurt/havermout/banaan en vertrekken maar vanuit ons onderkomen in Malaucène. Een korte aanloop en dan gelijk 11% voor je kiezen. En nee, Malaucène is echt niet minder moeilijk dan de Bédoin kant (althans volgens mijn ervaring). Op de zware kilometers voor Châlet Liotard (8, 10, 9, 11%) begon ik even te twijfelen aan mijn doel. Was het wellicht toch wat te hoog gegrepen? Het plan was ontstaan na een Kerstborrel, dus dan lijkt het allemaal wat makkelijker. Net op dat moment zag ik bovenaan het steile rechte stuk Bmol uit het zicht verdwijnen in een bocht (Gmol was al verder en heel blij met haar nieuwe achter cassette). OK, gewoon trappen en volgen. Yes, daar is Mont Sérein, even 3%, even vlak en koffie!

‍Gewoontegetrouw een afdaal jack aangedaan op de top maar eigenlijk was het warm genoeg om zonder te gaan. Het wegdek is prima en naar beneden schieten de kilometers snel onder je door. Genieten van het uitzicht en crêpes eten in, ja alweer, Châlet Liotard).
Elke dag bijzonder mooie ritten gemaakt maar de laatste dag was echt super. Via Lac Paty naar Villes-sur-Auzon om vervolgens de Gorges de la Nesque in te rijden. 

‍Een schitterende kloof die langzaam maar zeker omhoog loopt. Afdalen naar Sault voor een overheerlijke salade Ventoux en via Aurel en Brantes helemaal om de Ventoux heen gefietst. 100 kilometer en 1400 hoogtemeters.

Ook aan deze onvergetelijke vakantie is een einde gekomen en ja, wat doe je dan in Pays-Plats? Lekker in de polder fietsen en je nieuwe shirtjes showen!

Ada uit de Bosch

‍Op 3 juni was de 44ste editie van Zwijndrecht- Zwijndrecht gepland.
Al een tijdje tevoren was deze datum vastgelegd en als je de datum reserveert dan gaat het gewoon ook dóór op die dag.
Maar DTC de Mol had buiten de waard gerekend, zoals dat heet. Grote renovaties van de ring rondom Antwerpen en gelijke tijd ook maar even de Waaslandtunnel aanpakken. En daar kon de minister geen peloton met deelnemers aan Zwijndrecht- Zwijndrecht bij hebben. Dus of we het niet heel erg vonden om het maar af te gelasten of een andere route kiezen. Ja natuurlijk vonden we dat erg en hoe een andere route? Wat wil je, 43 edities van de traditionele Zwijndrecht- Zwijndrecht achter de rug hebbend en dan bij de 44ste te horen krijgen dat die nu even niet doorgaat.

Niet bij de pakken neerzittend werd er een alternatief bedacht (als een alternatief al mogelijk zou zijn) en een toertocht naar bijna Zwijndrecht in België uitgezet.
De Kalmthoutse heide zou het worden met een groot stuk van de geplande route van de 44ste.
Toch een beetje het gevoel meegeven was gedacht. En dan ook maar niet meer in een groot peloton door de Belgische dorpen rijden. Iedere deelnemer kon de route op GPX downloaden en individueel (of groepje) aan de tocht deelnemen. Voor de deelnemers die de 175 kilometer naar Kalmthout (en weer terug!) te ver zouden vinden werd de route worden ingekort tot de pauzeplek in Nispen maar dan nog wel met een vleugje België onder de wielen door via Essen terug naar Dordrecht te keren.

Was het alternatief een succes?
We konden niet leveren waar DTC de Mol mee op de kaart staat: een prima georganiseerde pelotonstocht van 220 kilometer. We konden de deelnemers niet het goede gevoel geven om met motorbegeleiding door België te fietsen.
Maar we hebben ons best gedaan. En dat er minder deelnemers op beide ritten zouden afkomen was natuurlijk ingecalculeerd. Een evenement als Zwijndrecht- Zwijndrecht is gewoon niet te evenaren, maar als we de tijd krijgen dan wordt het “alternatief” net zo’n prachtig evenement. Kleine kinderen kunnen ook niet meteen lopen.

En overigens viel de wind tijdens de terugweg eigenlijk ook best mee, daarvoor had je niet thuis hoeven blijven.
Dank aan de organisatie voor hun gastvrijheid en voor de mooie routes, velen hadden nog nimmer op de nieuwe weggetjes gefietst. ‍
Het was goed toeven in Nispen. Er zijn dus meer Mollers die van een kroketje tijdens de pauze houden.

‍De 2e Pinksterdag stond weer in het teken van de Friese 11-Stedentocht. Gezien het dooiende karakter van de weersomstandigheden hadden alle 15.000 deelnemers het idee opgevat om de afstand van ruim 230 kilometer maar op de fiets te doen. Zoals trouwens al een heleboel jaren het geval is tijdens de Fiets 11-stedentocht.

Bijzonder uitgedoste deelnemers, op een tandem voor wel liefst 3 personen, op klompen met Lookplaatjes en met een waas voor de ogen om al inhalend op die smalle fietspaden toch nog even een werelduurrecord te behalen.
Ook dat is al jaren het geval.
Op Strava zijn de Mollers-prestaties terug te vinden en hun fatsoenlijke tempo te beschouwen.
Of alle Mollers op Strava hun ervaring hebben gedeeld is niet bekend, maar zeker is dat Henk Biest al 12 keer 11 steden heeft gezien en David Hauck nog “maar” acht keer. De rookies kunnen daar een puntje aan zuigen…Maar voor alle Mol-deelnemers geldt: een geweldige prestatie.

Een prestatie waar je jaren later nog op terugkijkt en tegen je kleinkinderen zou kunnen zeggen: “Die fietselfstedentocht van 2023, nou het was wel droog maar wat een wind”. En om het verhaal dan nog heroïscher te maken vertel je vol verve over het stuk dat je moest klunen op het dijkje naar Hindelopen waarvan je de naam hebt veranderd in Hinderlijklopen.

Top Mollers !!

Ben al een groot aantal jaren liefhebber van “De Koers” en dan met name de Ronde van Vlaanderen.
Het wielerseizoen voor de profs start eigenlijk op 25 feb (in 2023) met de Omloop het Nieuwsblad (ook wel bekend als omloop Het Volk). Dan in maart is hun agenda al redelijk vol met de Italiaanse klassiekers Strade Bianche, Milaan-San Remo. Dan gaan we terug naar België/ Vlaanderen met E3 Saxo Classic, Gent-Wevelgem, en Dwars Door Vlaanderen.
Daarna volgen dan nog de schitterende koersen als Paris-Roubaix, in Nederland de Amstel Gold Race in België (Wallonië) De Waalse Pijl en Liège-Bastogne-Liège.
Maar de mooiste van allemaal (voor mij in ieder geval) is toch wel De Ronde beter bekend als Ronde Van Vlaanderen, wil graag mijn belevingen bij de Ronde van Vlaanderen met jullie delen.

Start in Brugge
Dit jaar start de reis vroeg (06.30 in de auto) 1e reisgenoot ophalen in de binnenstad van Dordrecht dan op weg naar Breda (nog 2 reisgenoten) .
Onderweg de prognostiek bespreken (Wie maken er kans, welke absolute topfavorieten met een toelichting (3 sterren), even tanken en richting Brugge voor de start op de markt van Brugge.
Willen graag de ploegenpresentatie zien, vanaf 08.30 is het al feest op de Grote markt. Dat is niet gemakkelijk, de bussen van de teams staan geparkeerd op een terrein “Het Zand”, de coureurs rijden richting de Grote markt via de Steenstraat die staat vol met veel, heel veel mensen. De belangstelling is zeer groot, met merkbaar een toename van uit het buitenland (Italië, Spanje tot aan Australië en Nieuw-Zeeland).

Toch op de Grote markt kunnen komen (weten inmiddels een beetje de weg in Brugge) een enorm gejuich zodra team van Jumbo Visma op het podium staat voor de presentatie en een praatje met de kopman Wout van Aert. Maar we moeten door om de koers onderweg te zien passeren.
Tussenstop langs de route Kruishoutem. Hier komen we in een bijzonder kleurrijk hotel/ café restaurant (soort fawlty towers) terecht voor koffie, en belanden in een gesprek over de Belgische renners, verstaan het dialect niet echt en dat geeft wat verwarring aan beide zijde. Achteraf wel lachen natuurlijk.

De renners komen met ong. 60 a 65 km het dorp binnen rijden/ vliegen, dat geeft wat hectiek bij de begeleidende motoragenten. Veel fluiten, schreeuwen alles ( fotografen op motoren, auto’s met VIPS etc.) wordt opgejaagd naar voren of direct de stoep op (mensen vluchten weg). De kopgroep van 6 wordt na 30 seconde gevolgd door het peloton. Daarachter de wagens van de ploegleiders nog meer auto’s en het geheel wordt afgesloten door de auto met daarop “Fin de Course” . Op naar de volgende stop.

Oudenaarde
Een finale van ruim 100 kilometer.
In het Centrum Ronde van Vlaanderen (CRVV - https://www.crvv.be ) is het feest en zo te zien aan de aanwezige al de gehele dag. Op een groot scherm de koers volgen en in gesprek met Vlamingen (allemaal deskundige met detailkennis), of met Italianen die hun Engels oefenen.
Het is te spannend om nog even door de stad te lopen, we besluiten om te blijven zitten en de Finale op de grote schermen te volgen.

De Sloveen Tadej Pogacar, liet zijn Champions League-vrienden terugkeren en met z'n drieën dan naar richting de kop van de koers. Toch niet, want uitgerekend van der Poel reed van Aert eraf op de Kruisberg. Van der Poel moest eraf op de Oude Kwaremont.

Tadej Pogacar veegde alles en iedereen op een hoopje, haalde de laatste aanvallers in en begon aan zijn afsluitende tijdrit van zo'n 15 kilometer. Een taaie Van der Poel hield het nog even vol de afstand werd niet groter, maar in dit man-tegen-man-gevecht won de allersterkste na een beeldschone Ronde, tevens de allersnelste in de geschiedenis. Mathieu van der Poel was een eervolle tweede, Mads Pedersen wint de sprint om de 3e plaats tegen Wout van Aert.

Tadej Pogacar is nog maar de derde renner in de wielergeschiedenis die erin is geslaagd om de dubbel Ronde van Vlaanderen-Ronde van Frankrijk te winnen. Enkel Louison Bobet (heel lang geleden) en Eddy Merckx gingen hem voor.

Dan terug naar de auto en naar huis om de nabeschouwingen op Sporza te bekijken.
Proberen nog een bidon te scoren bij de bussen waar de renners terugkomen.
De vrouwenkoers is van start gegaan in Oudenaarde , hiervan wel de start gezien, maar niet gewacht op de finish (werd te laat voor ons). De volgende keer gaan we de dag anders indelen om zo ook grote gedeelte van de vrouwenkoers te kunnen zien.(Die is ook zeker de moeite waard

Een lange dag, maar de herinneringen aan deze bijzondere dag zijn geweldig.

Gerrit van Asch