Maasboulevard sponsorrit 3-10-2010
Vandaag een molritje van 100 km, herstel 112 km volgens mijn km- teller. We gingen naar Noord- Brabant met een rust in het plaatsje Hoeven, iets over de helft van de route. ’s Morgens om 07.00 uur stond ik buiten te wachten op Huub, met wie ik samen naar het clubgebouw zou fietsen. Het was nog behoorlijk donker, ook al begon het al licht te worden in het oosten. Na 10 minuten wachten (mannen komen nou eenmaal niet vaak op tijd) gingen we op weg. Pas om 07.35 uur ging de straatverlichting uit. Niet echt veilig, zo in het donker zonder licht naar de Mol fietsen! Misschien volgend jaar een uurtje later starten? De molrit is een leuke rit, met redelijk wat wind op de heenweg. Terug daar in tegen hadden we veel wind in de rug. Maar wat een heerlijk weertje was het vandaag! Van huis weg in een korte broek en onderweg uiteindelijk een graad of 22. Wie had dat nog verwacht? In Hoeven werden we allemaal verwend door Wout Borman (Maasboulevard Assurantiën bv), want het eerste rondje koffie/ chocolademelk werd door hem betaald. Dank je wel Wout!
In de koffiestop kwamen we nog twee bekenden tegen, die zich vergist hadden in de starttijd. Zij dachten namelijk dat we om 09.00 uur zouden starten. Daarom waren zij maar samen naar Hoeven gefietst. Gelukkig konden ze de tweede helft fijn mee terug fietsen. Voortaan toch wat beter op de starttijd letten meneer Gerrit en Jan. K.
Terug bij de Mol nog even bij gekletst met Jan G., die bij het veldrijden aan het kijken was en vervolgens genietend van het mooie weer rustig naar huis gefietst.
Tot volgende week 09.00 uur!
Eveline Verjaal
Vijf Bruggentocht 25-09-2010
Als je op 25 september de Vijfbruggentocht van een buurtoerclub op je programma hebt staan, dan is water verzekerd. Want de logica van een brug is dat deze van de ene oever naar de andere oever van een rivier gaat.
En de meeste rivieren zijn gevuld met water. De lengte van de brug is mede afhankelijk van de breedte van de rivier, maar ook waar rijkswaterstaat voor de bouw van de brug vond, dat de oever begon en eindigde.
Tot zover de theorie. En nu de praktijk.
Water in overvloed, aan de onderkant van de fiets op het moment dat één van de vijf bruggen werd gepasseerd. We telden er overigens meer.
Water in overvloed aan de bovenkant van de fiets als die ene bui over trok en het nodig vond om de op het laatst nogal verkleumde mollers wat meer kleum te geven.
Ene bui. Nou ja, het waren er vast wel meer, maar ze vielen gelijktijdig.
Mijn persoonlijk toets van de rit is het feit dat ik in al mijn wijsheid(?) had bedacht om nog later van huis te gaan en de Mol-groep me onderweg naar de Moerdijkbrug in te laten halen.
Vond het zelf wel een goed idee. Maar ook ik kreeg een lekke band. En natuurlijk was er geen volgwagen in de buurt, ik was veel te vroeg. Dus binnenband eruit, nieuwe erin. Lucht er in, pompje van het ventiel. En ja hoor, het bekende sissende geluid. Ventieltje kapot.
Goede raad duurt lang: plakken dan maar. Je hebt per slot van rekening altijd van alles bij je, dus ook plakkertjes en zo'n tubetje met snuiflijm. Plakkertjes zaten vastgeplakt, dat is het eigen van plakkertjes, maar niet op het papiertje waar ze zijn ingepakt!!!
Bellen naar de volgwagen, die, naar later bleek, even ziekenwagen was.
Maar voordat ik dat wist, trok een bonte stoet fietsers aan me voorbij.
Mannen en vrouwen verbrokkeld in kluitjes over de Rijksstraatweg waar ik tot mijn enkels in de klei op die mooie Molgroep stond te wachten. Belangstelling voor mijn malleur kreeg ik niet echt. Het bleef bij een nette hoofdknik of een magere hoi.
Ook de losse Mollers die voorbijflitsten groetten mij beleefd, daar bleef het bij.
Aan mijn gezicht was te zien dat ik op de volgwagen stond te wachten. Dat weet ik zeker.
En daar was de groep. Maar geen volgwagen. Logisch begreep ik later.
Heeft er iemand een binnenbandje!!!
En ja, belangstelling voelt dan als een welkom warm bad. De band erom en op naar de Moerdijkbrug. En bij de oprit daarvan een ander met een leeggelopen euvelaar. En zo werd de groep achterblijvers allengs groter.
En wat was die regenboog boven het Hollandsdiep mooi.
Nadat de achtervolgers ergens in het Brabantse land op de eerste groep was gestoten ging het naar de koffie in Raamsdonkveer, waren we daar al niet eens eerder geweest.
Nadat de koffie op was, de appeltaart achter de kiezen (van een ander) zat, deed een hoosbui de Raamsdonks kasseien glimmen. Het verhaal ging al snel dat het nu zou blijven regenen en dat schuilen weinig zin had, wilden we nog voor donker thuis zijn. Toch maar vertrokken voor het laatste stukkie. De meesten hadden geen licht op de fiets.
Op de automatische piloot het laatste stuk gedaan. Om je heen kijken om van de omgeving te genieten doe ik wel eens een andere keer. We komen toch vaak genoeg in die tijdens de Vijfbruggentocht gereden contreien.
Naar de kantine van Barrhopoort, moest mijn inschrijfgeld nog betalen.
Daarna in het zonnetje naar huis...
En wat hoorden de meesten bij thuiskomst? Regen, Ja, een bui om een uur of negen, maar verder is hier de hele dag droog geweest hoor...
Douwe.
Huchiestocht 11-09-2010
Voor zes uur op is echt niet gezond voor een mens, wie ooit verzonnen heeft om zo vroeg te starten in Veenendaal moet zich hoog nodig eens laten nakijken! Goed we gingen dus veel en dan ook echt veel te vroeg op weg. Aardig wat Mollers verzamelden zich in Veenendaal voor de route van 160 km, maar ook voor de iets kortere versie van 115km. Wil je weten hoeveel precies dan had je moeten komen, dan had je ze namelijk kunnen tellen.
De Huchiestocht is zo’n beetje de afsluiting van het fietsseizoen, alles wat er na deze tocht komt stelt niet veel meer voor. We hebben na vandaag nog maar acht ritten op het programma staan en gaan dan al serieus afbouwen. Einde van het seizoen dus! Gelukkig is het vandaag erg prettig weer voor het laatste hoogtepunt van het jaar. De zon schijnt volop en de temperatuur is top! Alleen de wegen zijn erg nat en drogen maar langzaam, daardoor blijven wij en onze fietsen niet echt schoon, dat is wel jammer.
Het eerste stuk gaat goed. Het tempo zit er goed in. Na ongeveer 60km is onze eerste stop. Gerrit heeft een mooi plekje uitgezocht. Vorig jaar en ook dit jaar heeft hij het allemaal netjes uitgezocht op internet. Vorig jaar was zijn tent dicht en dit jaar zit er een wok- restaurant op zijn rust stekkie. Hoe kan dat nou? Ja Gerrit, een weg heeft twee kanten! Soms moet je gewoon net even verder kijken dan je neus lang is. De stop aan de andere kant van de weg was verder prima en zeker voor volgende jaren een aanrader!
Het tweede stuk wordt afgesproken dat iedereen vanaf de Lange Juffer zijn eigen tempo zal gaan rijden en dat we dan boven op de Emmapiramide op elkaar zullen wachten. Nou zijn er een paar mannen (ik zal geen namen noemen) die zichzelf graag willen bewijzen en gelijk bij het eerste beste stukje vals plat er vandoor gaan. Daar moeten dan gelijk weer een paar andere mannen dringend achteraan (ik noem nog steeds maar geen namen!). Maar ja dat was dus nog niet de Lange Juffer en ja dan is het best nog ver fietsen naar de Emmapiramide. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat een paar mannetjes zich toch een beetje opgeblazen hebben op weg naar de Emmapiramide. Leuk hè dat fietsen.
Gelukkig wachten alle mannetjes en de twee vrouwen netjes op elkaar op de afgesproken plek en gezamenlijk fietsen we door naar Pinokkio. De laatste stop genieten we van de zon op het terras bij Pinokkio. Na een lekker tomatensoepje en een chocomelk gaan we op weg voor het laatste deel. Ook dat verloopt goed en tevreden komen we na een mooie tocht met wat klimwerk weer terug in Veenendaal. Prima dag geweest, mooie route (fraai toch al die heideplanten), leuk gezelschap, wat wil een mens nog meer!
Eveline Verjaal.
Baleco Palerotoer 11-9-2010
Ik hou er niet van om vroeg mijn bedje uit te komen, maar soms heb ik daar helemaal geen moeite mee. Je weet dan van te voren al dat het een superdag gaat worden. Zo ook deze dag. Onderweg naar het startpunt zien we nog een opmerkelijk schouwspel. Een rode auto is van de weg geraakt en hangt op zijn kop in de struiken. Het zal je maar gebeuren! Het lijkt erop dat de eigenaar niets mankeert want die staat een paar meter verderop te wachten op de hulpdiensten.
Na ruim een uur rijden komen we aan in’s- Heerenhoek bij Partycentrum “De Geveltjes”. Hier worden weontvangen met koffie/ thee en een bolus (mijn dag is alweer helemaal goed), heerlijk! Twee koppen thee en een bolus verder houdt Jan van ‘t Leven een welkomstwoord en daarna vertrekken we.Het weer kan haast niet beter, veel zon, weinig wind en een aangenaam temperatuurtje. Vorig jaar was het weer ook goed ondanks dat de voorspelingen toen niet echt prettig waren, maar er was wel veel wind. Het lijkt er op dat we daar vandaag niet veel last van zullen krijgen.
De eerste helft van de route komt langs een gevaarlijke hond (volgens de route), fotocamera’s waardoor we ons tempo moeten laten zakken tot onder 80 km per uur (wat een opgave), en ook nog over de Oosterschelde, een van de hoogtepunten toch!Iets over de helft hebben we in Brasserie Zeelust te Westenschouwen onze stop. Hier staat het appelgebak (echt goed voor je volgens Sonja Bakker!) al op ons te wachten. Opeen groot terras fijn in de zon genieten we van deze stop. Hetlijkt wel vakantie!
De tweede helft van deze rit gaat over Schouwen Duiveland via Zierikzee naar het hoogtepunt van de tweede helft, de Zeelandbrug. Net als vorig jaar gaat de brug net voor onze neus open als we boven zijn. Daardoor kunnen we wel even mooi genieten van het uitzicht over het water met de vele zeilbootjes die er varen. Als de brug weer dicht is vervolgen wij onze weg. Vergeleken met vorig jaar is de Zeelandbrug dit jaar echt afzien. We hebben wind mee, de zon schijnt en we hebben het allemaal naar ons zin. Via Goes fietsen we tenslotte terug naar ’s Heerenhoek. De 130 km zitten er al weer op. De rit is omgevlogen, jammer hoor! Gelukkig is de dag nog niet voorbij.
In ’s Heerenhoek kleden we ons snel om en gaan gezamenlijk aan tafel. We krijgen Zeeuwse gekookte mosselen met frites, salade en sausjes. Ja, het is maar wat je lekker vindt. Ik zelf ben geen liefhebber van deze traktatie en krijg een zalig stuk biefstuk met frites en salade. Aan tafel heerst er een gezellig sfeertje. De tijd vliegt. Na een bolusijsje en een kopje thee is het alweer tijd voor de terugweg. Wat een geslaagde dag was dit weer.Alles was op en top geregeld! Ik heb er van genoten!
Heren van ’t Leven, langs deze weg wil ik jullie heel erg bedanken voor een superdag, heel heel erg bedankt!!!
Eveline Verjaal
Baleco Palero Zeelandtoer 4-9-2010
4 september 2010 stonden 55 Mollers in het holst van de nacht naast hun bed. Met in het vooruitzicht fijn genietend fietsen door het Zeeuwse land en na afloop genieten van de vruchten uit het Zeeuwse water.
De opkomende zon scheen scherp in de buitenspiegel tijdens de heenweg naar 's Heerenhoek. Daar moesten alle auto's een parkeerplaatsje zoeken, en het liefst natuurlijk recht voor de deur van het partycentrum "de Geveltjes". En zoals te verwachten viel: lukte dat niet iedereen. Gelukkig had menigeen een fiets bij zich en kon de afstand tussen de start- en parkeerlokatie met genoemd reserve vervoermiddel worden afgelegd.
Achter die geveltjes school een waar dorp schuil. Een dorpsplein met daaromheen huizen en op de tafels bolussen. Ze bleken daar zeer eetbaar te zijn. Probeer dat NIET in je plaatselijke park....
Na het welkomswoord door Jan van 't Leven (als hij niet fietst doet hij ook iets in buizen) en de koffie met, werd er in goed humeur en met goede weersomstandigheden vertrokken richting het pitoreske Borssele.
Onderweg daar naar toe vroeg ik me af met welk bijzonder water de koffie was gezet. Binnen 25 kilometer was de halve groep (oudere?) mannen al uit de broek gegaan.
Misschien was het ook de spanning, het ging wel heel erg voortvarend. Wind in de rug, lekker tempo, droog. En dat in Zeeland.
Zeeland het oord waar het altijd tegenwaait, liet zich nu van een andere kant zien. De optimist is daar dankbaar voor, de pessimist denkt aan het opstakel Zeelandbrug dat na Zierikzee op zou doemen.
Een brug van 5022 meter lang. En gezien de (voor de Mol korte) traditie altijd wind tegen en dan er schuin tegenin moeten fietsen.
Maar zover was het nog niet. Eerst moesten een gedeelte van de Deltawerken worden genomen. De weg er naar toe was er een die lang was en voor mij erg eenzaam. Een kleine valpartij, een aflopende ketting was er de oorzaak van dat een mannetje of zes achterbleven om Kees op te lappen en terug te rijden.
Maar met het tempo van het peloton zou dat mijns inziens niet lukken voor de pauzestop.
Als gevolg van het (hopend nog niet langer durende) nopende gebrek aan communicatiemiddelen leek het me handig om die lange weg al fietsend met een hogere snelheid dan het peloton af te leggen.
Maar wat is dat toch vreemd, je ziet die mannen in de verte rijden, lekker kletsend en om zich heen kijkend. En wat duurt het dan lang voor je de achterste in zijn kladden hebt gepakt.
Daarna ging de groep wat langzamer, maar waren we feitelijk ook al dicht bij de Brasserie Zeelust te Westerschouwen
Met Appeltaart. Met Slagroom. Met twee koppen koffie.
En natuurlijk die Zeelandbrug in je gedachte.
En wat kan het je dan schelen dat de De Zeelandbrug bestaat uit 54 pijlers met daartussen 52 overspanningen van 95 meter per stuk. En dat er een beweegbaar gedeelte is van veertig meter lang. En dat aan de bouw van die brug, die toen nog ‘Oosterscheldebrug’ heette, in 1963 werd begonnen. En dat op 15 december 1965 de brug door Koningin Juliana officieel werd geopend. En dat pas in april 1967 de brug tot ‘Zeelandbrug’ werd gedoopt.
Nee, de hamvraag was of we na die kasseienstrook en smalle poortjes in Zierikzee, de wind tegen zouden krijgen.
Het begin van de brug zag er veelbelovend uit, de helling werd gemakkelijk genomen. Verbaasde blikken alom.
We hebben wind mee?
En een open brug tegen.
Hoe dat moment is uitgekozen is een wonder, maar zeker voor herhaling vatbaar. Lekker in de zon wachten tot al die zeilboten, waarvan de mast kennelijk niet naar beneden kan, de Zeelandbrug waren gepasseerd.
Wachten kan vervelend zijn, maar zet een stelletje uitgelaten Mollers op een fiets naast elkaar en je wilt altijd wel wachten.
Maar aan alles komt een eind, dus ook aan het aangename wachten.
Als suprise de gehele brug met wind in het bekende lichaamsdeel.
En eigenlijk de laatste rest van de Baleco-Palero-Zeelandtoer ook.
Goes gepasseerd en daarna over smalle dijkjes naar 's Heerenhoek.
Als ik goed heb geteld zijn we vier verkeerslichten gepasseerd en niet één rotonde. En ik had niet echt het idee dat het in Zeeland daardoor verkeersonveiliger is.
Alleen al daardoor is het een verademing om door het Zeeuwse land te toeren. En als je daarbij dan ook nog wordt verzorgd door de familie van 't Leven, dan is 't Leven goed.
Want, zeg nou zelf, wat is er nu leuker dan met z'n allen van een maaltijd te genieten, lekker ongedwongen over niets of iets te praten, met een glaasje rosébier (wat is dat lekker trouwens).
Als zo'n rit nu al voor de tweede keer is georganiseerd, ga je het toch al snel hebben over een traditie.
Ik ben blij dat ik het begin van de traditie heb mee kunnen maken!
Zeeuws land, Zweeuws water en Zeeuwse luchten, Dankzij de familie van 't Leven hebben we er op zaterdag 4 september van 's morgens vroeg tot 's avonds vroeg van mogen genieten. Dank jullie wel.
Douwe.
Molentocht 2010; meer fietsers onderweg 30-8-2010
Na in 2009 voor de eerste keer de Molentocht te hebben geregeld hadden Kees Baan en ik het dit jaar al een stuk eenvoudiger. De voorbereiding kostte dus veel minder moeite en uiteindelijk hadden we alles op de rit staan: rustplaatsen, PR, materiaal, routes, pijlen, pauzeborden en veel mensen op de dag zelf. Op vrijdagavond hebben Kees en Philip Beker het eerste gedeelte (de 40 km) uitgepijld, omdat dit heel veel fietspaden betreft deden ze dit op de fiets met de bordjes en ty-rips in de rugzak. Op zaterdagochtend begonnen Eric Barends, ik, Kees en Philip om ¼ voor 7 met pijlen vanaf het clubgebouw.
Om ¼ over 7 waren Marcel Rietbergen, Rinus van den Burg en Huub Goossens er voor het inschrijven in het clubgebouw. Co kreeg nu assistentie van Henk Biest en Miranda Klootwijk achter de bar. Rond 10 uur waren de uitpijlers klaar met het ophangen van de bordjes op de 40, 80 en 120 km-route. We gingen nu met z’n 4-en naar de rustplaats van de 80 km waar een van de stempelaars Jetse van Melick al zijn eerste stempels voor de 80 km had gezet in cafe De Dam in Nieuwpoort. Dit is een leuke plek op een historische plaats. De andere pauzeplek voor de 120 km is in Hoornaar waar Rinus intussen naar toe was gereden om daar ook de stempels te zetten. Onze volgwagen stond dit jaar op de Lubbertjesweg in Goudriaan waar de geblesseerde Anne Marie Verjaal en Leonard Visser versnaperingen uitdeelden aan de deelnemers. Deze zijn door C1000 ter beschikking gesteld met dank aan Wout Borman. Na de vele regenbuien was dit zeer welkom. Toen de eerste fietsers vanaf 12 uur terugkwamen werden ze ontvangen door Marcel en Jetse en kregen ze een mooi certifikaat van de afgelegde afstand. Het weer was dus zeer afwisselend geweest: zon en stortbuien. Vanaf 12:30 konden de bordjes weer worden opgehaald door de uitpijlers. Rond ½ 5 treffen we elkaar weer allemaal op de club. We mogen tevreden zijn, er waren 10 deelnemers aan de 40 km, 34 voor de 80 km en 55 voor de 120 km, dus 9% meer fietsers dan in 2009. Zoals gewoonlijk vinden alle deelnemers de tocht erg mooi en ook de pijlen stonden weer op de goede plek. We kregen ook bezoek van de NTFU. De heer Hofsteenge was namens de NTFU als beoordelaar aanwezig. Hij fietste samen met Ardwil Goedegebuur de 120 km. Na afloop zei hij tevreden te zijn al zijn er altijd verbeterpunten. De toercommissie kijkt tevreden terug op deze editie van onze enige uitgepeilde tocht. De inspanning is het zeker waard geweest. Rest mij nog het volgende:
De Molentocht 2010 was niet mogelijk geweest zonder:
Rinus v/d Burg, Cees Bakker, Kees Baan, C1000 Papendrecht, Wout Borman, Miranda Klootwijk, Henk Biest, Ardwil Goedegebuur, Huub Goossens, Philip Beker, Jetse van Melick, Marcel Rietbergen, Co Naaktgeboren, Anne Marie Verjaal, Leonard Visser, Eric Barends
Namens de toercommissie
Bas de Haas
Rondje Grevelingen 22-8-2010
Vandaag rondje Grevelingen gefietst van ruim 130 km. Dit ritje hebben we alweer heel wat jaartjes op het programma staan. Echt zo’n rit die erbij hoort in het Molprogramma.
Ik vind het altijd wel een aangenaam ritje. Er zit een leuke stop in, gezellig aan het water met een aardig uitzicht. Je hebt er een groot terras, heerlijk in de zon (als de zon schijnt). Genoeg ruimte om met z’n allen te zitten, dat is ook wel handig en in het restaurant kun je verrukkelijke appelstrudel krijgen met vanille saus en slagroom of ander lekker gebak. Het enige nadeel is dat hoe lang je ook zit te genieten op dit terras, je wordt er maar niet bediend. Niet zo gek ook want het is zelf- service. Dat is wel een nadeel. Ik hou er namelijk wel van om bediend te worden, wel zo makkelijk toch.
Behalve een leuke stop zit je ook nog een stukje op de fiets. Vandaag hadden we heen wind tegen, dat is best vervelend, zeker als je op kop rijdt. Terug ging een stuk gemakkelijker, toen hadden we de wind in de rug. Dat is toch altijd een stuk gezelliger. Er wordt dan altijd wat meer gekletst op de fiets.
Het weer deed vandaag ook goed zijn best. We hebben de zon wel niet echt veel gezien, maar de temperatuur was goed en de regen viel reuze mee. Die paar spetters die gevallen zijn daar hebben we niet echt last van gehad.
Volgende week is het weer tijd voor de Molentocht. Fijn fietsen tussen de Hollandse Molentjes, wat wil een mens nog meer. Je kan de 40 of 80 km gaan fietsen met je vrouw/ man of het hele gezin. Laat je ze liever thuis, dan kun je gewoon de 120 km gaan rijden met de groep. Rijd je liever alleen, dat is ook geen probleem. Volgende week mag het allemaal!
Eveline Verjaal