De Goede Doelen Molentocht 2019
En wat dat allemaal losmaakt.
Een aantal jaren geleden is het idee geboren om de Molentocht te verbinden met een ieder jaar wisselend goed doel.
Het goede doel zou dan tijdens de Algemene Leden vergadering worden vastgesteld middels een wervende pitch tijdens deze vergadering.
Op de één of andere manier is DTC de Mol verbonden met het Ronald McDonalds vakantiehuis “De Kindervallei”.
Het begon met een giga bijdrage aan de rolstoelvriendelijke draaimolen, waar nu dagelijks kinderen gebruik van kunnen maken. Daarna de deelname van een DTC de Mol sterrenteam aan de Homeride. En daar kon je niet zomaar aan deelnemen. Het fietsen van de 500 kilometer in 24 uur was al een prestatie op zich, maar de (financiële) voorbereidingen waren ook niet te onderschatten.
En dit jaar ging de opbrengst van de Goede Doelentocht naar de Kindervallei.
730 Euro heeft onze penningmeester namens DTC de Mol overgemaakt.
Zoals in de bedankbrief geschreven staat: DTC de Mol zorgt dat families samen kunnen zijn op het moment dat ze elkaar het hardst nodig hebben.
DTC de Mol mag (en moet eigenlijk) trots zijn dat zij haar deelnemers aan de Goede Doelentocht bereid hebben gevonden om deel te nemen aan de Goede Doelen Molentocht en ook extra donaties te doen.
Natuurlijk hebben de als goed bekendstaande strakke organisatie en een beetje het goede weer daaraan meegeholpen, dank daarvoor namens de Kindervallei.
Onderstaande bedankkaart van Sylvia spreekt boekdelen.
Knarrendag 2019
De eerste woensdag in spettember.
Spettember? Jazeker was het eerst een tikfout, later blijkt toch dat dit de juiste naam voor de 9e maand van het jaar te zijn.
Die eerste woensdag in die maand, traditioneel de dag voor de knarren van de Mol om zich bij André Pellikaan te verzamelen om de reis naar Barneveld aan te vangen.
Spetters verwacht, maar toch blij gemoed, zo van “we zien wel” en “we zijn niet van suikergoed” en m meer van dergelijke flink aandoende uitspraken bij de Goudrenet om- en aangekleed.
Een koffie en een plas en voor de zekerheid toch maar met de overschoenen aan op (fiets)pad.
Een heleboel wolkjes aan de lucht, maar die hadden nog geen zin om hun natte last te laten vallen. Een droge pauzeplek, nu wel met stroom, en met een Panoramisch uitzicht. Ik heb daar nog eventjes naar gezocht en voelde me als een ridder op de uitkijk, maar van een panorama, zoals ik me dat had voorgesteld, was geen sprake. Wellicht dat er, toen de uitspanning werd gebouwd, wel sprake was van enig uitzicht, maar door de bomen werd dit nu ontnomen (jeetje, dat rijmt ook nog).
Hadden we nu voor niks die overschoenen aan gedaan? Het begon erop te lijken. En toch, tijdens de passage van het Deeler woud, begon het een beetje te spetteren en was de route ook richting de plek waarboven zeer duistere wolken hingen en waarvan het zich liet aanzien dat deze hun verzameld vocht zouden lozen. Stoppen, regenjacks aan. De meest ervaren knar had ervoor gekozen om een poncho over zijn ranke lichaam te laten glijden. Racefietsen met een poncho, moet kunnen zou je zeggen. Nadien bleek dat hij voor deze regenbescherming had gekozen om zijn broek droog te houden. Of dat gelukt is? Daar moeten we het nog over hebben, in ieder geval was het een mooi windscherm voor de knarren die achter hem fietsten.
Wat is het toch een mooie traditie geworden: een dagje (ploeterend?) over de wonderschone Veluwe. Gezellig samen zijn, een kletspraatje hier een grapje daar, immers tijd genoeg. En dan de stop bij radio Kootwijk, met z’n dertigen proberen te schuilen in het oude bushok. Allemaal aan een gekookt eitje en of een balletje gehakt: ook zo’n traditie die er in is geslopen.
Een traditie die zich naar het laat aanzien nog jaren kan herhalen. Er is nog een groot gedeelte van de club die de samenhorigheid weet te waarderen en in stand wenst te houden. En, niet onbelangrijk: ook dit jaar waren er weer verse knarren.
En dan: de spontane actie van Jannes om een collecte te houden voor de Stichting Boks4Nox.
De stichting die de afgelopen jaren via allerlei acties geld voor een rolstoelbus voor Nox (mijn kleinzoon) heeft weten in te zamelen. Zo maar even 180 euro in het busje: wat een geweldig bedrag!
Zomaar op een regenachtige eerste woensdag in spettember.
Douwe.
De Jan Jongman Memorial - Wat een feest!!
Een vereniging kan niet zonder vrijwilligers. We kunnen het niet vaak genoeg zeggen. Gelukkig hebben we als vereniging een aantal zeer bijzondere vrijwilligers. Echter dit groepje is wel klein en behoorlijk zwaar belast. Zoals 1 van hen zei: “Als je iets kunt doen voor je vereniging, dan moet je dat ook doen!” Bij deze een oproep aan iedereen om te kijken of ze iets extra kunnen doen zodat we de huidige vrijwilligers een beetje kunnen ontlasten.
Bij de Jan Jongman Memorial herdenken wij Jan Jongman, 1 van de oprichters van onze vereniging en een uitzonderlijk grote vrijwilliger voor onze club; bestuurstaken, Zwijndrecht-Zwijndrecht organiseren, de volgwagen regelen en fiets4daagse coördineren zijn nog maar een klein aantal van alle taken die ome Jan deed. Hij is er helaas al een tijd niet meer maar we zullen hem blijven gedenken!
Tijdens deze Memorial wilden we een aantal van onze huidige vrijwilligers graag ook in het zonnetje zetten. We begonnen met het bedanken van de Zwijndrecht-Zwijndrecht commissieleden, door hun vrijwillige inzet hadden we ook dit jaar weer een prachtige tocht en de opbrengst voor KIKA was wederom zeer mooi. We hebben een cheque van 3.800 Euro kunnen overhandigen aan KIKA!
Verder reikten we ook de Jan Jongman Bokaal uit. Deze gaat naar iemand die het afgelopen jaar (2018 in dit geval dus) iets bijzonders gedaan heeft voor de club. Deze keer ging de bokaal naar Rinus v/d Burg voor zijn inzet in 2018 toen er bijna geen TC leden waren en hij de kar voor een groot gedeelte alleen trok, zeker voor de Molentocht. Proficiat Rinus!
Dit jaar was het extra feest want we hebben ook een aantal leden die zich al vele jaren inzetten voor de club geëerd. Deze leden zijn benoemd tot lid van verdienste en ontvingen een erespeld. Een lid van verdienste wordt benoemd door het bestuur van de DTC gesteund door het OMNI bestuur. Om hen te eren waren ook hun familieleden uitgenodigd, want deze mensen steunen deze leden in hun vrijwilligerswerk!
De eerste die gehuldigd werd is Jetse van Melick – hij is lid van verdienste geworden voor zijn inzet als trainer voor de club.
Vervolgens werden Gino en Andre Hoogeboom benoemd voor al hun werk voor onze volgwagen.
Jan van ’t Leven werd benoemd voor zijn inzet als clubsponsor en de organisatie van de Baleco Toer. Kees Baan kreeg zijn benoeming voor zijn inzet voor het OMNI bestuur en Toercommissiewerk alsmede zijn vele voorrijden van ritten.
Ada was al benoemd op de ALV maar heeft nu haar speld in ontvangst mogen nemen.
Dan hebben we ook nog super vrijwilligers, die alle taken die te bedenken zijn wel eens gedaan hebben en ook nog steeds doen voor de club. Het OMNI bestuur en het bestuur van DTC hebben besloten om Gerrit v/d Bogerd en Jan Korteland voor al hun activiteiten te benomen tot ERELID van de club.
Een uitgebreider verslag over de activiteiten van deze mensen volgt in het clubblad. Nogmaals namens het OMNI bestuur en het bestuur van de DTC van harte gefeliciteerd allemaal en enorm bedankt voor jullie inzet voor onze club!
Dankbare groeten van Anne Marie Goossens-Verjaal namens het bestuur van de DTC
Jan Jongman Memorial 14 juli 2019
Ook dit jaar stonden er -zoals gebruikelijk- na terugkomst van de Jan Jongman Memorial naar Hekendorp een hapje en een drankje klaar in ons clubhuis.
Alles weer tot de puntjes verzorgd door Co.
Na een introductie door Anne-Marie, nam Jan Korteland als voorzitter van de Zwijndrecht-Zwijndrecht-commissie het woord. Na een korte speech, waarin hij vrijwilligers en sponsoren bedankte, werd de cheque met het fantastische bedrag van 3800,00 Euro overhandigd aan de afgevaardigde van KiKa.
Deze keer werden ook diverse leden in het zonnetje gezet voor hun inzet en toewijding voor de club in het afgelopen jaar en/of jaren.
Zo mocht Rinus van der Burg de Jan Jongman Bokaal in ontvangs nemen.
André en Gino Hoogenboom, Kees Baan, Jetse van Melick, Douwe Harder en Jan van 't Leven werden onderscheiden als "Lid van Verdiensten".
Jan Korteland en Gerrit van den Bogerd werden onderscheiden als "Ere Lid".
Jaap Nispeling heeft van al deze gebeurtenissen een fotoreportage gemaakt.
Klik < Hier > voor de foto's.
Gedecoreerden van harte gefeliciteerd en dank voor jullie inzet.
En Jaap hartelijk bedankt voor de foto's.
Zwijndrecht NL- Zwijndrecht Be v.v. 25 mei 2019
De afgevaardigden Friso ten Holt, Henk Spigt, Anne de Poel, Gerrit de Bruijn, André Struijk en Menno Laagland - reizen zaterdag 25 mei in alle vroegte in de hippiecamper van Friso - rechterkant eigenhandig bont, blauw en blank geschilderd, links is het een nette bestelwagen van de witgoedfirma in donkerblauw - en de iglowitte Japanse bolide van Gerrit, af naar het Zuid-Hollandse Zwijndrecht. Daar starten ze met nog 159 anderen in de toertocht naar het Belgische Zwijndrecht (Antwerpen) een tocht die ze daar al voor de 42ste keer organiseren. De rit wordt zeer goed begeleid: in Nederland door tien privé- en twee politiemotoren, in het Belgische door tien verkeersagenten op zware politiemachines, de blauwe zwaailichten en sirenes constant op ‘aan’. Dat impliceert: alle verkeer staat stil, alle rode lichten negeren, files op aanvoerwegen groeien. Je waant je in de Giro, we missen nog het geklapwiek (vlopvlopvlopvlopvlopvlop) van een helikopter.
Op kop - ver voor de troepen uit - een politiemotor en de directiewagen met zwaailamp, achteraan een stoet begeleidingswagens met onder andere een bagage- en bezemwagen, EHBO. Het is een grote, lange sliert, voorrijders - allen in geel nethesje - hakken de lange optocht in stukken. Een vaal zonnetje doet haar best, maar voor en in Nispen (eerste stop) regent het, doch een krentenbol, een banaan en drop (zout) alles van de ORG., vergoeden het leed enigszins. De narigheid van boven is knap irritant, een viezige bui waar je nogal nat van wordt. Dat is vaak met regen, maar dit is er een in de categorie ‘getverderrie’. In zuidwestelijker richting is de zon niet meer vaal. Het klaart op en voor de rest van de dag heeft - o lieve zon - de koperen ploert de overhand.
De geheel voor onze doortocht afgesloten Waaslandtunnel in Antwerpen voert zonder ook maar een pedaal te beroeren, de snelheid op tot 57. In Belgisch Zwijndrecht fabriceert op een prachtig sportcomplex een schepen een toespraakje en overhandigt daarbij een bedrag bestemd voor Kika. Wij kapen - kop soep in de hand - buiten het terras en horen niet wat de beste man te berde brengt.
De stoere Antwerpse gemeentepolitiemuizen begeleiden ons op hun racemonsters terug naar de gemeentegrens, waar de Rijkspolitiecollega’s (ander pak aan) de klus met evenveel elan overnemen tot aan de grens met het Vaderland. De terugreis door zuidwest Nederland is qua route mooier. We steken bijvoorbeeld de Kalmthoutse Heide in haar geheel over. In Nispen derde pauze (en droog)
Arrivé in Zwijndrecht na exact (!) 220 kilometer fietsen om 18.15 uur. Na een versnapering en een douche in de naastgelegen tennishal vertrekt ons gezelschap naar De Toekan van Ridderkerk voor een afsluitend en vorstelijk diner annex uitgebreid evalueren, waarna het karren is naar het verre noorden. Die arrivé is om middernacht. Het is een geslaagde dag. Volgend jaar ter afwisseling de Elfmerentocht? (adep)
Anne de Poel Den Helder