‍Dit jaar was het voor het eerst een ander team dat de Knarrendag zou organiseren. Het (nog niet zo heel erg bekende) ABCJ-team. 
Jannes en Albert hadden vorig jaar bij de tiende Knarrendag aangegeven dat het wat hun betrof wel welletjes was en graag het stokje wilden overdragen. En wat is dan mooi om te zien dat vier anderen spontaan bereid waren om de elfde Knarrendag te organiseren. Zij konden natuurlijk helemaal niet goed inschatten hoeveel werk dat uiteindelijk zou zijn. En dat was maar goed ook.Vanaf het begin van dit jaar werden de uitgebreide papierenkaarten in huize Händel over de tafel uitgespreid. De startlocatie was toen al min of meer bekend.
Vanuit Empel, vanuit een biologische boerderij en dan een rondje van ongeveer 90 kilometer. 
Het zal zo’n acht keer zijn geweest dat de route daadwerkelijk is “voorgereden” en in een definitieve GPX versie gepresenteerd kon worden. Dus konden alle deelnemers deze route importeren in hun eigen fietsnavigatiesysteem. En ja dat kon echt!

Op de dag zelf, de eerste woensdag in september, werd er (ook al voor de elfde keer -tradities worden in ere gehouden) verzameld bij André Pellikaan in Sliedrecht. Onder het genot, zoals dat heet, van een kopje koffie of thee met een koekje werden door de Knarren en ook Knarinnen de verdere plannen besproken en de slaap uit de ogen gewreven. Het weer was natuurlijk één van de gespreksonderwerpen. Dat het warm zou worden…‍
Na een ritje tegen de zon in, in Empel -wat eigenlijk ’s Hertogenbosch is volgens de TomTom -, werd iedereen met Brabantse hartelijkheid ontvangen.
En daar hoorde appeltaart bij.
En uiteindelijk na de herinnering aan Jannes te hebben uitgesproken, werd er gefietst. Maar toch eerst maar even een groepsfoto .En daarna een confetti knal als startschot. 

Op weg !
Wat een prachtig rondje is het uiteindelijk geworden nabij het Land van Maas en Waal.

Lennaert Nijgh liet Bouwedewijn de Groot in 1966 zingen:
Onder de groene hemel in de blauwe zon
Speelt het blikken harmonieorkest in een grote regenton
Daar trekt over de heuvels en door het grote bos
De lange stoet de bergen in van het circus Jeroen Bosch
En we praten en we zingen en we lachen allemaal
Want daar achter de hoge bergen ligt het land
Van Maas en Waal

Of het nu kwam door de in die tijd gebruikelijke geestverruimende middelen, heden ten dage is de hemel daar gewoon blauw en de zon genadeloos.
Maar het liedje speelde wel in de hoofden van de Knarren en Knarinnen, die in 1966 al zo’n beetje waren geboren, of iets daarvoor.
Wat een fantastisch stuk was het langs de Maas. En ook nog een verkoelend windje.
Maar het werd warmer. En gelukkig had de uitbater van de pauzeplek in Schaijk de koud water douche al aangezet en kon daar verkoeling worden gezocht. Dat de bediening op het terras niet erg geëquipeerd was mocht de verdere pret niet drukken, uiteindelijk had iedereen het door hem of haar bestelde voor de neus. Maar van wie was nu toch die cappuccino.
En waarom had de één een zwarte snor koekje en de ander niet.

Op de weg terug was en minder Maas maar meer bos. Loslopende paarden die gemoedelijk liepen te grazen en het fietspad dachten te kunnen oversteken. Want het gras aan de andere kant is altijd groener. Het voortrazende peloton brak bij die paardenactie. Er diende dan ook te worden ingegrepen. Maar de voorzienigheid bepaalde dat er een weggetje rechtsaf werd gemist, waardoor het gedecimeerde peloton op het smalle bospad terug moest en de door de eigenzinnige paarden opgehouden Knarren konden aansluiten.

Wonderlijk was wel dat tijdens de evaluatie bleek dat de kopmensen die paarden niet eens hadden gezien.
Evenmin de dromedaris.dden gezien. Evenmin de dromedaris. 

Uiteindelijk weer op tijd weer terug in Empel (wat dus gewoon ’s Hertogenbosch is he) bij de biologische boer met zijn familie. Of we wat wilden drinken en als dat op was: of we wat wilden drinken en als dat op was…
Na een uurtje en de enthousiaste rondleiding door het biologische veebedrijf was daar de heerlijke barbecue Daaraan vooraf gegaan door een garnaal aan een stokje boven een courgette soepje die zeker lekkerder was dan de bloemkoolsoep – dit voor de intimi.
En of we nog wat wilden drinken. Waarna de mooie verhalen van onze tafelgenoten helemaal loskwamen.

Een topdag weer. Het weer was top, Dit is toerfietsen in clubverband. Hiervoor ben je lid van DTC de Mol. En of het ABCJ-team na de elfde ook de twaalfde Knarrendag op de eerste woensdag van september willen voorbereiden? Aan Ada, Berni, Chris en Jos is het nog niet expliciet gevraagd, maar na deze ouverture zou het antwoord toch alleen maar ja kunnen zijn?

Dank alle Knarren en Knarinnen voor je aanwezigheid en het gezamenlijk slagen van deze geweldige dag.