Zesde Knarrendag: wederom een succes

Een Knarrendag (toch echt de zesde) met deelnemers uit veel leeftijdscategorieën.
Knarste knarren, piepse knarren en gewone knarren die vinden niet in één van geschreven categorieën thuis te horen.
En dan nog de knarinnen van onbepaalde leeftijd.
Met de toch altijd weer bijzondere vezamelplek bij André Pellikaan, zoon van Dany. De ontvangst was als vanouds weer hartelijk met een gevoel van een beetje thuiskomen maar zeker met de wetenschap: dit hoort ook bij een Knarrendag.
Kopje koffie, koekje, een kletspraatje, herinneringen en de regen buiten.
Dan naar Barneveld, de ook weer erg vertrouwde startplek voor de koffie en een plas. Maar er moest ook worden gefietst, we hadden natuurlijk niet voor niks onze stoeipakjes aan. Regenjasjes er over en op de fiets.
Op pad voor een zuidelijke ronde over de Veluwe met een schampje heuvelrug.

Het zou een prachtige route zijn, ook netjes uitgetekend voor de GPX, alleen bleek de praktijk af en toe iets weerbarstiger te zijn dan de getekende versie.
Uiteindelijk kwam alles natuurlijk weer prima op zijn spaken terecht en werd al het oponthoud met een grap en een lach verwerkt.
We hadden de hele dag de tijd, niemand hoefde nog naar de Ikea en het zou pas om acht uur gaan schemeren.
Overigens een prachtig moment om dan zwijnen te spotten, maar zo laat werd het niet.

Het oponthoud werd trouwens niet alleen veroorzaakt door de GPXmannen die anders werden gestuurd dan de Old Scool Routelezers (OSRmannen) met op het stuur de geplakte versie van de te bezoeken fietsknooppunten...
Nee, onderweg verkoos een regenjackje ervoor zijn eigen route te nemen en vermocht al eigenwijs uit een zak te rollen en al fladderend in de ketting (en daardoor derailleur) te wapperen.
Gevolg was een geperforeerd regenjack (minder waterdicht dan bij het vertrek) en een afgebroken derailleur. En dat was minder. Met een lek jek komt men de dag wel door, maar met het beschreven mechanisch probleem valt er weinig te derailleren.
Gelukkig stond de zwager van Jannes (Floor) binnen afzienbare tijd (hoop ik) bij de pechHenk, die de rest van de dag als vierde inzittende heeft gefungeerd.

En als we dachten alles gehad te hebben: stroomstoring. Je geooft het niet in een tijd waarin iedereen van het aardgas af zou moeten of over zou moeten gaan naar zonnenenergieopwekkende panelen of enorme warmtewisselpompen.
Geen koffie, geen thee, geen ietsanders dan koude versnaperingen bij de geplande tussenstop. Ja, een kaarsje op het toilet, dat gelukkig bezocht mocht worden.
Wat een pech voor de uitbaterin, 35 hongerige knarren de deur moeten wijzen. En wat een (beetje hoor) pech voor de knarren zelve. De Planken Wambuis lag op de route en ook wat verder. Waar het uiteindelijk ook goed toeven was en over toeven gesproken: ze waren ruim bemeten.

En toch werd het ook nog wel een beetje droog. En kon iedereen van de mooie omgeving genieten, met her en der zelfs nog een verlaat bloeiend plukje heide.
Uiteindelijk werd tegen de klok van zessen het einddoel bereikt en na het uitpellen van het natte lijf en het schoonmaken daarvan, was het genieten van de maaltijd en van elkaars gezelschap.

Twas weer een mooie dag, een mooie route, de inmiddels traditionele gekookte eieren en de balletjes gehakt, klein malheur
en wat miezerende regen.

Wat blijft is weer een mooie ervaring.
Douwe.

 

10e Baleco Zeelandtoer 2018

Na dagenlang de weersvoorspellingen te hebben bestudeerd en alle mogelijke windrichtingen en -snelheden daarbij te hebben voorspeld zien worden, was het zaterdag 1 september DE dag. 
De dag waarop één van de voorspellingen uit zou komen, of niet. Dat heb je soms met voorspellingen.
Even een zijgedachte: het lijkt me een leuk vak weersvoorspellaar, als het niet uitkomt roep je: het is maar een voorspelling en als het wél uitkomt met een grote grijns op je gezicht roepen dat je er niet ver naast zat. Maar daar ging het op die Zeelandse zaterdag niet over.
Ruim veertig fris gewakkerde Mollers plus een aantal gasten (ook uit het buitenland) lieten zich om acht uur fêteren met een kop koffie en een kingsize bolus. Het traditionele ontvangst in ’s Heerenhoek inmiddels.

In twee groepjes opgesteld stonden de Baleconaars (on)geduldig om negen uur te wachten tot het vertreksein meester werd gegeven.
Even een praatje door Jan van ’t Leven, de grote (het woord kingsize is in een zin eerder gebruikt) animator van Baleco Zeelandtoer en op fiets. Langs de kerk (door de nog heel erg stille straten) van ’s Heerenhoek links de dijk op en naar een paar honderd meter links de polders in.

Waar was die Zeeuwse wind. Voorspeld uit het zuidwesten te waaien, dus zou dat wel waar hebben kunnen wezen zijn. Dus wind mee, zou je kunnen aannemen. Zou de tiende Baleco Zeelandtoer dan een makkie gaan worden, ondanks de geplande afstand van 124,6 kilometer ?
Zelfs bij het bestijgeren van de door velen gevreesde Zeelandbrug leek het of alle deelnemers dit met alle vingers in de neus aan konden. En mocht er van een beginnende vermoeidheid sprake zijn geweest, het was niet te horen en zou deze verdwijnen bij het befietsen van dat prachtige fietspad na Zierikzee.
Nieuw voor alle deelnemers en de oh’s en ah’s waren niet van de lucht -die trouwens zo helder was dat men de links liggende Zeelandbrug en de in de verte liggende Waterkering kon zien liggen. Een vlakke zee met windkracht 0,09. Een slechte dag voor de zeilers, maar ja, dan moet je maar niet op een zeilbootje gaan zitten.

Op de pauzeplek, waar op het terras tropische temperaturen werden bereikt, was het ook door de gulle koffie met appelgebak -inclusief een grote dot slagroom- uiterst goed toeven.
Aangehaald werd een vorig verblijf aldaar waar toen de “slachtoffers” van een duikelpartij in het braamstruiksebinnenbos bij Veere werden ontdaan van de doornen. Dit jaar was het veldhospitaal gelukkig niet nodig omdat de route niet via Veere liep en er zich geen duikelpartij heeft voorgedaan.
Oh ja, de gladde zee en de wind, ook het gespreksonderwerp. Op de terugweg zou het peloton wel worden geteisterd door een straffe Zeelandse wind die dan natuurlijk tegen zou gaan blazen.
Ja, toerfietsers zijn gedegen optimisten. Als het mee zit, dan zal het vast wel een keertje tegen zitten.

Maar hoe anders was het dan op de dag van het voorrijden. Toen stonden er witte koppen op het water bij de “Kering” en blies de wind tegen mijn platte spaken die met moeite de wind doorsneden. Het Nederlands kampioenschap “TegendeWindInFietsen” was er niks bij. Toen.
Op 1 september: wind in de rug, verdraaid: gedraaid.
Op de Kering !
Dus geen witte koppen, maar ook geen rooie en dit vanwege geen inspanning.

Op weg, terug naar de startplaats. En ja wonder! Een onvoorspelde open gegraven weg. Een weg die er de week ervoor nog gewoon lag. Klunen was geen optie (Zeeland is geen Friesland) dus terug, richting het bord waarop stond aangegeven dat de weg niet begaanbaar zou zijn (waar zijn die borden toch voor?).
En toen wisten we het zeker met wat voor een klasbakken we op pad waren gegaan: de mannen op kop (Hans en Wim), geboren Zeeuwen, bedachten wel effe een omleidingsroute, zo maar uit het blote hoofd. Denk dat als we hen niet als gids hadden gehad, we daar nog aan het fietsen waren.

En…als we Jan van ’t Leven niet als sponsor en animator hadden gehad dan hadden we Zeeland nooit (op deze zaterdag) op zijn mooist gezien. En tijdens de andere negen Baleco Zeelandtoeren hadden we Zeeland ook niet gezien met af en toe de regen en de wind. Zeeland is mooi. Is prachtig en is het waard om daar met een Mol-peloton overheen te fietsen.
Tien keer heeft Jan ons van zijn mooie Zeeland laten genieten. Tien keer heeft Jan zijn gastvrijheid aan ons Mollers getoond, koffie, bolussen en mossels. Hoe Zeeuws kan je het hebben.

Fijn Jan, fijn dat je ons deze ervaringen hebt geschonken.
Dank daarvoor.

Douwe.

De Mol toer afdeling live op ATOS radio

Zondagmiddag 12-augustus waren wij tussen 15:00 uur en 16:00 uur live in het programma "Sport op Zondag" op de ATOS radio te beluisteren.
Het programma werd gepresenteerd door Paul Budde.
Jan Korteland en Gerrit v/d Bogerd konden hiermee één uur lang over het toerfietsen in het algemeen en in het bijzonder in clubverband bij DTC de Mol hun verhaal doen.
Wil je deze uitzending terug luisteren klik. < Hier >

Als je uitzending van ATOS radio wil volgen:
klik < Hier > voor Windows Media Player.
Klik < Hier > voor Winamp.
Klik < Hier > voor iTunes. 
Klik < Hier > voor Real Player.
En op de radio frequentie 106.1 FM

3500,00 Euro voor KiKa

Ook dit jaar stond er zoals gebruikelijk na terugkomst van de Jan Jongman Memorial in ons clubhuis een hapje en een drankje klaar. Dit jaar weer verzorgd door Co. Na een kort introductie verhaal door Ada nam Jan Korteland als voorzitter van de Zwijndrecht-Zwijndrecht-commissie het woord.
Na een korte speech, waarin hij vrijwilligers en sponsoren bedankte werd de cheque door Arie Jongman met het fantastische bedrag van 3500,00 Euro overhandigd aan de afgevaardigde van KiKa. 

Arie Jongman was vandaag als speciale gast aanwezig. Arie was samen met zijn broer Jan een van de oprichters van DTC de Mol. 

Theo Rutten heeft tijdens deze herinneringstocht een mooie fotoreportage en een aantal korte filmpjes gemaakt. 

Jullie kunnen het vinden onder: 
Foto’s <Fotoboek de Mol> <2018> <Clubritten> <Jan Jongman Memorial> 
Of klik < Hier >

Theo, namens de Mol bedankt.