Mijn eerste Amstel Gold Race.

Eerst nog iets over de Hobbeltjestoer van 5 april j.l.  

Ik had daar wel iets over gezegd in reflectie, dus dat hou ik kort. Het regende op die dag aan 1 stuk door tijdens mijn trainingstocht. Maar toch, wilde ik toen iets bereiken en dan ging ik er ook voor. Bij de start van de Hobbeltjestoer was ik wel iets later al. Voor de 60km, kon je tot 11uur starten. ik kwam precies een kwartier of 20min.later. Toch mocht ik alsnog starten, dus ik maar zo'n papier ingevuld. Voordat ik echt kon starten, was het natuurlijk weer wat later en dan die regen, die er nog steeds was! Het telefoonnummer van het gebouw waar je moest starten, stond er gelukkig op. Ze vroegen nog of ik nog naar het startpunt zou komen , nadat ik de tocht gedaan had. Eerst wilde ik dat wel doen, maar belde al snel, dat ik niet meer kwam en gelijk doorging, als ik de tocht gereden had.  

Die route beschrijving bleef  niet droog en ging alleen maar kapot. Dan moet je de route beschrijving nog snappen. Nou ja...dat ging direct al niet goed. Nu weet ik daar de weg en wist ik hoe je naar de Holle Bilt moest, dus ik fietsen. Had gelijk al anders gefietst dan wat er op het briefje stond maar goed....Holle Bilt....Daar langs gekomen en dan probeer je weer de route te lezen. Onderweg vragen, wat er precies bedoeld wordt welk stoplicht er bedoeld wordt enzo. Tot ik merkte dat ik weer moest vragen, ik kwam er niet uit. Ik begreep er niks van....van die route beschrijving. Ik dacht toch dat de route ook uitgepijlt zou zijn maar ja, dat kunnen ze ook weg gehaald hebben, na de laatste die voor mij nog als laatste vertrok. Ik maar gebeld naar het nummer op mijn briefje/ routebeschrijving met de melding dat ik afhaak....omdat ik de routebeschrijving niet snap. Ik begon me ook niet lekker te voelen daarmee. En nog steeds was het niet droog geweest. Toch heb ik in de Bilt nog iets genomen een cappuccino met iets lekkers bij de Italiaan. Echt op mijn gemak zat ik niet, het is wel De Bilt, maar ja steeds naar je fiets kijken of er niemand aan zit. Daar zat ik dus kort en kwam op mijn route "huiswaarts" toch langs mijn oude manege. Een sanitaire stop is ook wel nuttig, dus ik daar weer even naar binnen. Zat ik wel iets prettiger. Die fiets kon even binnen staan wat een veiliger gevoel gaf aan z'n baasje..( aan mij ,dus!) Daar ben ik ook ietsje langer blijven zitten, voor ik echt vertrok. Hoewel ik wel een fiets regen cape aan had, blijf je toch niet droog he,  je wordt toch nat van het zweet. Maar, ik had desondanks het niet koud gehad. Mijn broek was wel erg nat van de regen en mijn voeten ook, ondanks dat ik overschoenen droeg die, normaal wel regen tegen houdt, maar zoveel als die dag.....was wat te veel. Ik, op weg naar huis, bezig de route te volgen - de witte bordjes met rode letters kwam ik langs mijn oudershuis. Ik, in mijn achterhoofd houdend dat mijn ouders er niet zouden zijn, dacht; mijn vader heeft nog fietskleding. Ik kan even iets droogs aan doen en wat warmer worden en weer verder... ik heb de sleutel, dus kan ik er altijd in en mijn ouders zouden er eigenlijk niet zijn, dat wist ik. Die waren op weg naar mij. Kom ik langs mijn oude huis, zag ik de auto staan en dacht ; Huh?!.....De voordeur zat nog wel in het slot...waardoor ik dacht ...zijn ze misschien wandelen in het park? Ze waren er dus nog en ja van het een kwam het ander he. Ze waren toch van plan om naar mij te gaan. Ik wat droge fiets kleding aan van mijn vader wat me weer evenwarm maakte. Fiets achterin de auto en ik ging alsnog in de auto mee. Pfff...wat een dag! Goed, de kilometers die ik gefietst heb, die heb ik maar mooi gepakt!  Voor de AGR, heb ik geen enkele zaterdag overgeslagen met trainen en daar ben ik best trots op dat dat gelukt is, om dat gedisciplineerd vol te houden. Dat ik het doel niet bereikte, en dat was op dat moment de Hobbeltjestoer, daar baalde ik wel van. Dat het zoveel regende, vond ik minder erg de km's heb ik gemaakt. Ik heb getraind. Maar de Hobbeltjestoer, wilde ik doen vanwege de klimmetjes om die lekker te trainen. Dat dat mislukte, daar baalde ik van. Toen heb ik de zaterdag daarna maar de Briennennoord brug 10x beklommen. Beter iets dan helemaal niks op dat gebied. Mijn broer vroeg nog, heb je goed getraind? Ik zei; ik hoop het, ik heb mijn best gedaan. Qua conditie zit ik heel goed....Maar met de klimmen, dat had ik wel vaker willen trainen daarmee had ik wel het gevoel dat ik tekort schoot.

Nu, ik heb mee gedaan met de AGR voor het eerst. Dit is me gelukkig wel gelukt met de 100kmen ik heb de tocht uitgereden!! Ik hebde toerversie van de Amstel Gold Race( AGR) voor het eerst mee gefietst! 100km met 8 beklimmingen. De AGR is vroeg in het seizoen, maar met onze toerclub hebben we in maart al tochten staan en eind maart beginnen de 100km routes, dus dat heb ik goed kunnen trainen. Die afstand is geen probleem! In de wintermaanden heb ik en tacxtrainer gehad, waar ik veel plezier aan heb gehad in de donkere maanden en profijt...want ik kan het merken, dat de conditie goed in vorm is. 100 km fiets ik op platte wegen wel in 4 uur met een gemiddelde snelheid van 25km/u- 30km/u. Daar in Zuid Limburg zijn de  "vlakke" gedeelte, ook niet echt plat.....Vals plat. Omdat er geregistreerd werd van je vertrek bij de start en de finish, kun je zien hoelang je er over gedaan hebt en de AGR 100km heb ik in 4.37.15 u gefietst. Dat voor de eerste keer met zo'n tocht als deze. Ben ik goed tevreden....ik had op die wegen in die toer een gemiddelde snelheid van 20, 4km/uen dat was goed zo, op dat moment. Het gemiddelde snelheid tijdens de AGR kon ik wel goed constant houden. Behalve dan de pauze die ik hield , bij de verzorgingspost, heb ik verder geen pauzes gehouden onderweg. Soms was dat denk ik wel nodig , dan vroeg mijn lichaam er wel om. Mijn onderarmen begonnen wat gevoelig te worden met sommige afdalingen. Als ik dan er voor koos op een berg opwaarts een stuk te gaan lopen. Dan kreeg ik weer wat energie om verder te gaan. En sommige bergen waren nog wel iets te heftig voor me, de eerste keer.

Als ik wel wat pauzes had genomen onderweg, dan kan je je wel afvragen of ik een bepaalde berg die ik toen een stukje liep, of ik die wel fietsend kon beklimmen. Ja, wie weet...misschien wel...Maar, ik koos er op dat moment voor om te fietsen zoals ik fietste en de momenten waar ik dan even afstapte maar wel gewoon doorliep en gelijk wat dronk enzo. Is me wel goed bevallen. Verder heb ik lichamelijk niks vervelends gehad en ik heb nergens last van gehad. Echt moe was ik ook niet. Althans, ik herstelde snel en dat was prettig. Ik heb de AGR in de nieuwe TNT wielerkleding gereden (met daaronder het nieuweshirtje van de Mol!), die kreeg ik precies op tijd en ik heb verder nog geen "warme" fietskleding. Temperatuur van die zaterdag was prima in orde voor mij, maar om met korte fietsbroek te fietsen was het net te koud. Dan heb ik wel been stukken maar ja, ze hadden wel wat regen opgegeven, wat gelukkig pas aan het einde van de dag viel. Ik was toen al bij de finish, maar moest nog wel naar mijn Stayokay hostel. Dan zat de warme kleding toch net prettiger. Nadat ik gefinisht was, koelde ik wel wat af en heb dan maar nog zo'n AGR wielershirtje gekocht en meteen aan getrokken.

Waar ik wel bang voor was met de routes was nu niet nodig. Keurig aangegeven en duidelijk. Van veraf te lezen. Prima organisatie. Een hele geruststelling. Je kunt van alles verwachten met zo'n tocht. Zo werd ik op de Fromberg ingehaald door het prof team van CSC met volgauto. Die waren natuurlijk aan het trainen voor de zondag. Bij het afhalen van het stuurnummer, kreeg ik nog een handtekening van Michael Boogerd op een dvd en op mijn jasje! Ik bleef in het Stayokay hostel en ontmoette daar nog iemand voor de AGR. Die is ook op vrijdag daar aangekomen en zou ook nog naar Valkenburg fietsen. Hij wist goed de weg dus, ik dacht...Mooi!  Dat deden we dan samen. Dan wist ik toch gelijk waar ik zijn moest de zaterdag en ik had gelijk nog even getraind wat wel lekker was. Stuurnummer gehaald en gekeken of Boogie er al aan kwam.....Jochum Uitehaghe( ? schrijf ik dat goed) was er ook. Toen samen met dat fietsmaatje Victor, weer naar Maastricht een Turkse pizza gegeten.

Vrijdag avond was het erg leuk in het Stayokay hostel Victor was al snel gaan slapen, in hoe verre die snel kon slapan, want dat viel nogal tegen. Ik bleef nog even beneden, er was een groepje die les kreeg in salsa dansen. Ik kijken, maar ja dat bleef dus nietbij kijken he, dat snapt ge zelf ook wel. Ze vroegen of ik mee wilde doen. Ja natuurlijk...kom maar op. Ik meegedanst tot ongeveer dat ze pauze hielden. Na de pauze heb ik nog een dansje meegedaan en ben toen om stipt 22uur gaan slapen.  Echt direct kon ik toch nog niet slapen, dus ik was wel blij dat ik niet te vroeg was gegaan. Als ik eindelijk sliep, dan sliep ik. Omdat Victor geen slotje bij zijn fiets had, bood ik hem aan om die aan de mijne vast te zetten. Hij was eerst wat bang dat ik me zou verslapen en dan zat die.... Hij moest s'middags alweer weg voor een andere wielerwedstrijd met blinden op tandems.Maar nee, ik was goed op tijd wakker en moest nog bij hem op de deur kloppen met: Opstaan!
Dat was goed gekomen. We zijn nog wel samen naar de start gefietst, maar hadden afgesproken dat als er een wat harder ging, dat we dan niet zouden wachten. Dan wacht je misschien een ongeluk en hij was aan tijd gebonden, ik niet... Dus, zodoende raakten we elkaar wel snel kwijt, maar hebben via hyves nog contact, wat wel leuk is. Zaterdag middag en avond was er niet zoveel te doen in het Stayokay en buiten was het nat. Echt veel zin om nog iets te doen, had ik niet. Ik vond het wel even goed zo. Na een lekker heel donkerbruin sapje met zo'n kraag, dat  je in een glas kreeg wat precies op een vissenkom leek (voor een guppie) ben ik naar mijn kamer gegaan. Nog wat met kamergenoten gekletst en ben ik gaan slapen. Toen heb ik echt lekker geslapen!!! Omdat ik de zondag vertrok, heb ik de profs nog eerst kunnen zien vertrekken voor de AGR. Die startten wel in Maastricht. ik stond op een leuk punt, waar ik alle bussen aan zag komen en volgauto's. Bijna alle profs fietsten voor je neus langs, voor hun warming-up! Erg leuk! Het weer bij hun was wel wat warmer, meer zon maar de zaterdag was voor mij prima!

Tot zover mijn verslag!
Groetjes, Dieuwke

 

Mijn eerste heuvelklassieker 19-4-2008

Ben nu ruim een jaar lid van de Mol en hoorde vele verhalen over het fietsen in de bergen of in de heuvels van Limburg. Eind vorig jaar besloot ik om mij op te gaan geven voor de Amstel Gold Race, alleen voor welke afstand wist ik nog niet. Heb wat advies gevraagd wat het beste was en het werd al snel duidelijk dat het de 100km moest gaan worden. In december heb ik mij dus ingeschreven voor de 100km AGR. Opgeven is een ding, het andere is dat er ook getraind moest worden in de wintermaanden, want alleen het voorjaar is te kort. Weer of geen weer in het weekend werden er dus tochtjes gemaakt in de Hoeksewaard met als belangrijke training de Heinenoordtunnel. Deze werd dan ook meerdere malen genomen in een rit, haalde het maar vier keer achter elkaar. Dat lijkt niet veel maar voor mij was het wel goed, meer lukte nog niet.  

Eind februari begon het nieuwe seizoen weer en kon ik gelijk wat meer kilometers gaan maken. In het programma van dit jaar stond ook Veenendaal – Veenendaal op het programma. Dus ook een mooie gelegenheid om eens te gaan ervaren wat klimmen nu eigenlijk inhoud. Het eerste doel was gericht op Veenendaal. Op 12 april was het dan zover, vroeg uit de veren en op weg naar Veenendaal. Had mij voorgenomen om ook de 135km mee te rijden, maar kwam er al snel achter dat dat iets te hoog gegrepen was voor mij. Had toch wat moeite om met de groep mee te komen op de klimmetjes en voor mij lag het tempo tussen de klimmetjes ook te hoog. Na de pauze ben ik toen verder gegaan met een klein groepje mollers die de 105km deden. Hierdoor werd mij de zware beklimmingen bespaard. Na de pauze ging het een stuk beter en het tempo lag een stuk lager waardoor het toch een leuke dag, maar vooal een leerzame dag is geworden.

Een week later is het dan eindelijk zover. Had bij het inschrijven besloten om er gelijk maar een weekend te verblijven, en dus een hotel geboekt net buiten Valkenburg, in Houthem. Vrijdag de 18^de op weg naar Limburg. De route op papier, ben een van de weinige zonder navigatiesysteem, kwam ik in de buurt van Valkenburg en het was al aardig druk. Hierdoor miste ik de afslag Valkenburg die ik volgens de route moest hebben, dan de volgende afslag maar. Nadat deze afslag had genomen krijg je op weg naar Valkenburg de afslag Houthem, dus dan maar zo. Als je deze afslag neemt krijg je een afdaling van 10%, voor degene die daar wel eens zijn geweest weten al om welke afdaling het gaat, dat was de Geulhemmerberg. Dacht ohjee dat gaat morgen wat worden en wist toen nog niet dat ik hiernaar boven moest. Aangekomen bij het hotel, kwam mijn broer ook aan, via de weg die ik ook had moeten nemen. Eerst maar even inchecken en dan maar eens een stukje gaan fietsen om onze nummerbordjes op de gaan halen. Ik vertelde hem dat ik de weg wel wist maar dat zal wel zwaar worden, we gingen via de Geulhemmerberg naar Valkenburg. Tot mijn verbazing ging deze klim vrij makkelijk en dacht dat gaat wel goed komen morgen. Op weg naar de start moesten we bij de Cauberg naar beneden en dat was voor mij toch wel lastig. Toen we onze bordjes hadden moesten we weer terug naar het hotel via de Cauberg. De beklimming begon en het ging lekker en kwam boven en vond dat het vrij goed ging, maar had nog geen 98km in mijn benen.  

De volgende dag om zeven uur liep de wekker en de dag begon met een stevig ontbijt. Toen op weg naar de start via een andere weg zonder berg. We zijn rond acht uur van start gegaan. Ik zei tegen mijn broer dat ik het op mijn eigen tempo ga doen en dat hij niet op me moest wachten. Op weg naar de eerste berg, de Geulhemmerberg, die we de avond daarvoor al gedaan hadden. Wederom ging het vrij goed, en had voor op het midden blad en achter op het tweede blad. Zo dat was de eerste klim, op weg naar de volgende. Bij de eerste afdaling raakte ik mijn broer al kwijt omdat hij veel sneller kan afdalen dan ik. Daarna moest ik alleen verder, althans zonder mijn broer. Op mijn eigen tempo verder en kwam achter een groepje waar ik achter kon blijven hangen en toen kwamen we aan bij Elsloo. Rechtsaf en daar kwam ik op de Maasberg.  Dat was even schrikken want het was een kasseienweg waar je niet met de fiets over kon en je in het gootje moest rijden. Kreeg even het gevoel dat ik het niet zou reden en zei in mezelf even doorbijten en meer kracht geven dan kom ik boven en is het weer over. Dat lukte al had ik in het begin het gevoel dat ik zou vallen. Daarna verliep het eigenlijk moeiteloos en was ik kwart over tien bij de rust. Even wat eten, drinken en plassen en dan weer op weg. Het ging naar mijn gevoel goed en de bergjes gingen goed. Alleen de afdalingen koste toch wel wat moeite. Zeker als je een bord ziet van “Gevaarlijke Afdaling”, maar dat ging toch wel goed alleen niet zo hard als de meeste. Na de tweede gevaarlijke afdaling kwam ik uiteindelijk op een brede weg, een lange afdaling, en dat ging goed. Toen wist ik dat er weer een berg aan kwam, dat had ik gehoord van iemand op mijn werk.

De start van de Fromberg
Einde afdaling naar rechts en daar was de Fromberg, even schakelen en dan naar boven. Dat is wel een belevenis als je daar rijd en dan de omgeving ziet, prachtig gezicht. Kwam boven even stoppen en van de uitzicht genieten en even naar het thuis front bellen dat het goed gaat. Toen kreeg ik te horen dat ze op internet kon zien dat er al veel mensen liepen op de Keutenberg. Dus op weg naar de Keutenberg. In de afdaling zat ik al te denken op tijd schakelen straks. Toen kwam ik op een weg waar je hem al kon zien omdat je daar mensen zag lopen of fietsen. Had op tijd geschakeld maar bij de bocht naar recht en dan links zag ik hem en dacht oh nee wat verschrikkelijk en je begrijpt het al, afgestapt. Dus nu maar lopen en zelfs dat valt tegen. Eenmaal boven dacht ik wat een verschrikking die berg maar ook knap van al die mensen die wel naar boven zijn gefietst. Zo nu het laatste stukje en dan zijn we er.
 
Bij het binnen rijden van Valkenburg ging het snel naar beneden en dan gaat er al wel wat door me heen, dat ik er bijna ben en dat de Cauberg er aankomt.Kijken hoe het nu gaat. De bocht naar links en dan begint de klim. Het ging niet op het middenblad maar met het kleine voorblad. Het ging goed misschien niet snel maar voor mij ging het goed. Kwam om 12:59 over de finish, moe maar voldaan. Nu naar de finishtent voor wat te drinken, natuurlijk een groot glas Amstel dat had ik wel verdiend en hij smaakte goed. Mijn broer stond daar al een uurtje te wachten, ook zijn eerste trouwens. Heb mijn eerste heuvelklassieker er opzitten en het was een onvergetelijke ervaring.

Marcel van Rietbergen