Mechelen - Francorchamps - Mechelen 2-9-2007.
Voor oom Adri.
Afgelopen zondag 2/9/2007 heb ik samen met Henk Tuin Mechelen - Francorchamps – Mechelen gereden. Onder -voor mij althans- bijna ideale weersomstandigheden (bewolkt maar ook met wat zon dus: niet te warm, weinig wind, geen regen) verliep de tocht, uitzonderlijk goed. Waarschijnlijk mede door de conditieboost die ik tijdens mijn fietsvakantie rond Alpe d’Huez heb opgelopen. Helaas denk ik dat het daardoor wel wat zwaarder was voor Henk. Vorig jaar waren de rollen omgekeerd, toen had ik –mede door het mindere weer- al last van kramp ruim voor het keerpunt. Daarna ging het eigenlijk wel beter. We hadden overnacht bij mijn ouders en vertrokken daar even na 7uur. Het is maar 9 km naar de start, hoofdzakelijk bergaf, dus dat werd ook gefietst. Na de vlot verlopen inschrijving, het was nog rustig, zijn we om half 8 vertrokken.
Het begin van de route gaat licht glooiend, volgens Limburgse begrippen vlak, via Gulpen naar Slenaken en daar de grens over naar Teuven. Dan beginnen de klimmetjes steeds wat zwaarder te worden. Na zo’n 35km redelijk klimwerk (toch wel zwaarder dan wat je op de Veluwe tegenkomt) komt dan de eerste echte kuitenbijter, de beklimming van Limbourg, zeker goed voor een 39-24 of nog lichter. (leve de triple!) Na nog een 2-tal “klimmetjes” komt de eerste controle in Royompré na 48km dan ook erg gelegen. Hierna volgt een klim van 3 á 4 km waarna een lange afdaling volgt naar Theux. De klim die dan volgt (Haute Desnié) kan je, als je je wat minder voelt, doen opbreken. Dat is mij dan ook vorig jaar gebeurd. Na een redelijk pittig klimmetje blijft de weg nl. steeds oplopen, met een enkel vlak stukje, in totaal schat ik zo’n 15km lang. Er komt geen eind aan. Dit keer had ik daar gelukkig geen problemen mee. Na deze klim is het volgende gedeelte eigenlijk erg makkelijk, een afdaling naar Stoumont gevolgd door een rustig slingerende weg, beetje omhoog, naar de 2e controle in Chevron na 95km, het “keerpunt”.
Na deze controle vervolgt de route, uiteraard weer na een klim, door een mooi weids gebied langs Rahier, Cheneu (hier de eerste en enige lekke band) naar La Gleize. Henk en ik hadden besloten om een pauze te gaan houden bij de eerstvolgende gelegenheid ná de 2e controle. Ik dacht dat er hier in La Gleize na 105 km wel iets zou zijn, niet dus, althans niet gezien. Dus zijn we maar verder gereden richting de Rosier. Omdat we echter nergens meer een terrasje hadden gezien en het nu wel erg lang duurde voor een pauze hebben we langs de weg even rust gehouden en wat gegeten van de eigen voorraad.
Kort hierna volgde de beklimming van de Rosier, ik denk de zwaarste van deze route. In de afdaling aan de andere kant vonden we dan eindelijk een verstopt terrasje. Lekker even op krachten gekomen met koffie, soep en een drankje. Van hieruit was de 3e en laatste controle na 127km ook niet ver meer.
De slotfase van de route ging nu van start, vooral veel “korte”, voor velen toch wel pittige klimmetjes. Na de afdaling van de Barrage de la Gileppe hebben we nog een korte stop gehouden met patat en cola. Hierna troffen we 2 andere fietsers waarmee we de rest van de tocht hebben volbracht. Één van hen had het over Vaalsbroek. Bleek dat i.v.m. wegwerkzaamheden het laatste gedeelte van de route was gewijzigd waardoor we via Gemmenich naar Vaalsbroek, Vijlen, Mechelen moesten rijden i.p.v. Sippenaeken naar Epen, Mechelen, dus wat extra klimwerk, een pittige extra klim op de grensovergang en wat om waardoor het totaal op 178km kwam. Met de rit naar start en vanaf de finish terug erbij hebben we 195km gereden met een gemiddelde van zo’n 24km/uur. Ik had het gevoel dat het nog wel sneller had gekund.
De organisatie was ook dit jaar weer goed geregeld. Bewaakte fietsenstalling, bepijling die niet kan zoek raken (op de weg geschilderd) elke controlepost voorzien van drank, bananen, wafels en ontbijtkoeken en tot slot de vriendelijke bediening aan de bar bij terugkomst niet te vergeten. Als herinnering werd er net als vorig jaar een brevet uitgedeeld. In totaal waren er naar verluidt zo’n 800 deelnemers. Ik vind deze tocht absoluut een aanrader voor de beter getrainden onder ons vanwege diverse redenen; goede verzorging, niet druk, geen wachttijden en (bij mooi weer) een prachtige uitdagende omgeving.
Waarom als titel “voor oom Adri”?
Vroeger, zo vanaf 1985 al denk ik, reed ik met m’n 3-versnellingsfietsje tijdens schoolvakanties van Bocholtz (bij Heerlen) naar Utrecht en terug (vrijdag heen, zondag terug of zoiets). Vaste prik was de tussenstop bij oom Adri en tante Fien in Gemert, halverwege dus. Dat heeft wellicht mede de basis gelegd voor mijn verdere fietshobby. Nadat ik m’n eerste racefiets had aangeschaft in 1987 heb ik die tocht uiteraard nog vaker herhaald. Ik had nu voor deze tocht mijn wekker gezet op 6uur. Mijn vader maakte mij echter al om kwart over 5 wakker met de mededeling dat oom Adri aan een hartstilstand was overleden. Vooral tijdens de eerder gemelde beklimming van de Haute Desnié dwaalden mijn gedachten af naar oom Adri en de tochten van vroeger. Ik kan je vertellen dat bergop fietsen met een verhoogde ademhaling en snikken niet samengaan. Ook nu bij het schrijven van dit laatste gedeelte zul je begrijpen dat ik enige emoties niet kan verbergen. Ik heb naar mijn mening afgelopen zondag “de sterren van de hemel gefietst” er is er echter ééntje bijgekomen.
Deze is voor jou oom Adri; 2 september 2007 †
Theo Rutten
100 Cols Tocht (3e deel)
Verslag Cees Bakker (3e) deel 100 Cols Tocht, via Cycle Tours. (09-24 juli 2007)
De ultieme uitdaging... 4000 km over 106 cols en 67 côtes!
De Honderd Cols Tocht is de zwaarste tocht ter wereld. Het vierduizend kilometer lange parcours slingert zich over alle grote cols van Frankrijk. De tocht wordt individueel gereden en deelnemers mogen er zo lang over doen als ze willen. In het vijfentwintig jarig bestaan van de tocht schreven zich meer dan duizend fietsers in, waarvan ruim tweehonderd de tocht ook volbrachten. Alle deelnemers, waaronder Nederlanders, Belgen, Fransen, Zwitsers, Amerikanen en Canadezen, zijn het er over eens dat er geen zwaardere, maar ook geen mooiere tocht bestaat dan de Honderd Cols Tocht. De route wordt elke 2 jaar gecontroleerd, zo nodig aangepast en is enkele keren ingrijpend gewijzigd, waarbij alternatieven worden gezocht voor drukke wegen. De tocht is ruim 4000 km lang, met 106 cols en 67 côtes en een totale denivellatie (klim-hoogtemeters) van 58.000 hm. Ter vergelijking, de Tour de France van circa 20.000 hm. Dus drie maal de Tour de France, qua klimhoogtemeters!!
Sinds 2003 wordt deze tocht door Cycletours voor de 5e keer georganiseerd, telkens 1/3 van de totale tocht in 2 weken. Cycletours zorgt voor de reis, de overnachtingen - in tenten op campings - en de verzorging onderweg, zoals het eten en transport. In 2005 heb ik het 3e deel van de 1e cyclus gereden, met onder andere de Mont Ventoux (1912 m) en de alpenreuzen, zoals de Col de la Bonette (2802 m), Col d’Izoard (2360 m), de Col du Galibier (2646 m), de Col du Telegraphe en de Col de l’Iseran (2770 m). Vorig jaar heb ik de tocht vervolgd door de Jura (met o.a. de Grand Colombier), de Vogezen (met o.a. de Ballon d’Alsace en de Grand Ballon), Bourgongne/Beaujolais en het Centraal Massief (met o.a. de Puy Marie en de Croix de de l’Homme Mort) en nu heb ik de 100 cols tocht afgemaakt via het zuidwesten van Frankrijk, de Pyreneeën van west naar oost, de Haut Languedoc, de Cévennes met Mont Aigoual naar mijn startpunt van 2 jaar geleden, Avingnon.
De groep bestond uit 10 fietsers, in leeftijd variërend van 24 t/m 67 jaar, 2 begeleid(st)ers en een transportbus. De fietsgroep bestond uit twee twintigers, twee dertigers, twee veertigers, drie 50-plusser en ondergetekende (67). De dagelijkse routine was ’s morgens circa zeven uur opstaan, wassen, aankleden, gezamenlijk de huishoudelijke taken vervullen, zoals tafels dekken voor ontbijt en alles klaarzetten. Dan gezamenlijk ontbijten, gevolgd door afruimen, afwassen, luifel, tafels en banken inladen in de auto. Daarna tent afbreken, tassen inpakken en alles in de auto inladen en half tien klaar voor de start.’s Middags en ’s avonds het omgekeerde ritueel. De begeleiders, de vrouwelijke kok, Annelies en de chauffeur/technische man, Stefan, laden de auto uit, alle bagage op een hoop en zetten de luifel, tafels en banken weer klaar. Bij aankomst op de camping was de eerste taak je bagage uitzoeken en je tent opzetten. De mensen die als eersten aankomen helpen met voorbereiden van de maaltijd, groenten snijden, tafels dekken enz. Het streven was om 8 uur te eten. Na het avondmaal gezamenlijk afruimen, afwassen e.d. Douchen deed je, afhankelijk van je aankomsttijd, voor of na het eten. Tussen elf en twaalf uur gingen we meestal slapen.
9/10 juli:
Heenreis in bus, ’s middags ruim een uur te laat, om 17.15 uur, uit Utrecht vertrokken, fiets in aanhanger en volgende morgen 7 uur - na een moeizame nacht met betrekking tot zittend proberen te slapen - in Rouffillac aan de Dordogne op de camping, waar we verleden jaar gestopt zijn. Opgefrist, ontbeten, omgekleed en omdat morgen pas de officiële 1e rit zou zijn, om circa 09.30 gaan fietsen. Met z’n vijven een tochtje langs de Dordogne gemaakt tot Fayrac en via Domme, waar we hebben geluncht, via mooie smalle weggetjes terug, totaal circa 55 km.
11 juli:
Vandaag 145 km gefietst van Rouffillac naar Beauville, in “Hollands” weer, fris, buiig en motregen. Ging goed, half 10 gestart en om 4 uur op camping. De hele dag op en neer door mooi landschap in het stroomgebied van de Dordogne, Lot en Tarn, zonder cols, maar met 5 côtes, waarvan één middelzwaar en de rest vrij licht, met in totaal circa 1700 hoogtemeters, met een gemiddelde van 26,5 km/u.
12 juli:
Van Beauville naar Plaisance-de-Gers gefietst, hele mooie tocht door glooiend landschap met afwisselend akkers met voornamelijk graan en bosgebied, richting Pau, door stroomgebied van de Tarn en de Garonne. Het landschap lijkt hier een beetje op Zuid-Limburg en de Ardennen, maar in de verte konden we al de Pyreneeën zien. Gestart om 09.30 uur en op de camping om 16.30 uur. Het weer was goed, met steeds meer zon en ’s middags 25° C. Totaal 140 km gefietst met 4 niet zware côtes, geen cols, 1750 hm en gemiddeld 26,3 km/u. Al met al een fijne fietsdag in een prachtige omgeving.
13 juli:
Van Plaisance-de-Gers naar Mauléon-Licharre. Veel van hetzelfde als gisteren, waarbij we regelmatig de Pyreneeën konden zien, steeds dichterbij, doordat we min of meer parallel aan deze bergketen fietsten, in zuidwestelijke richting. Nu 130 km met 8 côtes, geen cols, 1650 hm en gemiddeld 25,4 km/u. Al met al weer een prima fietsdag in een prachtige omgeving, maar vrijdag de 13e deed zijn faam wel eer aan, want Frans raakte een wiel en viel vlak voor mij, waardoor ik ook over hem heen viel. Gelukkig alleen wat schaafwonden en krasjes. Morgen draaien we naar de Pyreneeën en dan begint het echt!
14 juli:
Vandaag heerlijk gefietst door prachtige natuur, van Mauléon-Licharre naar Saint Engrace en weer om 09.30 uur gestart en om 16.30 binnen. Eerst op en neer in zuidwestelijke richting, met mooie vergezichten en dorpjes in de dalen. Dan in St. Jean-le-Vieux, de meest westelijke plaats van de 100 Cols Tocht, iets zuidoost van Biarritz, naar het oosten gedraaid, de Pyreneeën in, met in totaal 6 klims, 5 cols en 1 côte. Een zware klim, Col de Burdincurutcheta, van 22 km, met een gemiddeld stijgingspercentage van 6 % en korte dalingen tussendoor, maar de eerste 4 km 11 % en ook kleine stukjes van 15 %!! Verder nog een middelzware van 3 km gemiddeld 11 %. Het weer was goed, warm en zonnig met temperaturen tot boven 30° C. Ruim 100 km gefietst met 2325 hm en een gemiddelde van 18,3 km/u.
15 juli:
Van Saint Engrace naar Laruns, 90 km. Vanaf de camping direct de beklimming van de Col de Soudet, over 18 km van 300 m naar 1517 m hoogte, met de laatste 5 km een stijgingspercentage van meer dan 10 %. Daarna de Col de Marie Blanque (ook 1e categorie!), 9,3 km lengte met gemiddelde stijging van 7,7 %, maar ook hier zat het venijn in de staart. De laatste 3,5 km een stijgingspercentage van gemiddeld 11,5 % met uitschieters tot15 %! Het was vandaag heet, circa 35° C in de schaduw en zwarte banden van het gesmolten asfalt. De rit vandaag bedroeg 90 km, met 2240 hm en ik had een gemiddelde van 18,0 km/u. Op de camping met z’n allen – voor het eerst – naar de laatste 40 km van de Tour de France gekeken, Rasmussen winnaar met minuten voorsprong en de gele trui.
16 juli:
Rustdag in Laruns. Maandag, wasdag! Eerst 5 setjes fietskleding gewassen en te drogen gehangen. Plaats bekeken, een bezoek gebracht aan het Maison de Parc National des Pyrénées, in een eetcafé wat gegeten en gedronken en ’s middags wat gewandeld en geluierd. Wij hadden in de groep het duo Ard en Ceesie, maar vanaf vandaag bestaat dit niet meer! Wat is het geval? Ard was bang in de afdalingen en omdat men vond dat Ceesie zo goed kon dalen, wilde hij in mijn spoor volgen. Echter Ard daalde verkrampt en is gisteren gevallen in de laatste afdaling, geen ernstige schade, alleen wat schaafwondjes. Maar Ard durft niet meer en gaat morgen via Carcasson met de bus naar huis, helaas! Verder rustig weer, zo’n 20° C en half bewolkt. ’s Avonds met z’n allen gegeten, zoals altijd.
17 juli:
Vandaag van Laruns naar Ste. Marie-de-Campan, een “koninginnerit”, want direct vanaf de camping begonnen met de beklimming van de Col d’Aubisque (1709 m), twee wat mindere cols en dan de Col de Tourmalet (2115 m)! Dus 2 cols van de “buitencategorie”!! Hoewel zwaar was het toch een prachtige tocht via mooie wegen en geweldige vergezichten. Wat zijn de Franse Pyreneeën toch schitterend mooi!! Ook het weer was prima, half bewolkt en 25 tot 28° C in de dalen. De top van de Tourmalet stak in de wolken, dus mistig en fris. Al met al een zware, maar erg mooie etappe, door een schitterend landschap! Totaal 105 km met 3350 hm en een gemiddelde van 16,0 km/u.
18 juli:
Weer een Pyreneeën-etappe van Ste. Marie-de-Campan naar Castillion, met 4 cols, één zware, namelijk de Col de Menthé, 9 km van 9,5 % gemiddeld, met stukken tot 16 % en 3 middelzware, de Col d’Aspin, de Col de Peyresourde en de Col de Portet-d’Aspet! Het weer viel vandaag helaas wat tegen, laaghangende bewolking en/of mist, nat en fris. Hierdoor ook maar weinig te zien van de mooie omgeving. Volgens de bazin van de camping: “mais oui, c’est les Pyrénées”! Totaal vandaag 125 km met 2870 hm en een gemiddelde van 16,5 km/u.
19 juli:
Vandaag ruim 120 km gefietst van Castillion naar Foix, onder vergelijkbare omstandigheden als gisteren. 5 cols, allen middelzwaar tot zwaar, waarvan één van 3,6 km met een gemiddeld stijgingspercentage van 13 % en pieken tot 18 %!! Dus tien Keutebergen! Koen heeft deze etappe niet kunnen fietsen door materiaalpech, maar nu in Foix gerepareerd. Totaal 120 km met 3050 hm en een gemiddelde van 18,4 km/u.
20 juli:
2e Rustdag in Foix. Vannacht heeft het geonweerd en op de dag miezerig. Fiets gepoetst, gesmeerd en dergelijke, verder remblokjes vervangen, fietskleding gewassen, wat rondgehangen en even op de camping naar de Tour de France gekeken, niet spectaculair. ’s Avonds met z’n allen in Foix gegeten en op tijd weer naar huis en gaan slapen.
21 juli:
Pittige etappe van Foix naar St. Pons de Thomières, door alweer een mooi landschap, wat geaccidenteerd. Vandaag gedurende ruim 170 km alleen gefietst en bijna de hele dag in de – soms stromende – regen. We hadden 8 cols te verteren, waarvan één zwaar en één matig zwaar, maar de overigen vrij licht. De zwaarste, Col de Salettes was 18 km lang met een stijgingspercentage van gemiddeld 4 %. In Carcasson gestempeld bij de cité, de geweldig mooie en imposante oude vestingstad van de Cartharen. Helaas geen tijd voor een bezichtiging. Totaal van de dag 170 km met ruim 2000 hm en een gemiddelde van 25,0 km /u.
22 juli:
Van St. Pons de Thomières naar Avèze (Mollière-Cavaillac) gereden. Ook vandaag weer alleen, want 1 man fietst veel te langzaam, een groepje van 2 à 3 gaat voor mij te langzaam, een koppel van 2 gaat mij weer net iets te snel en 3 man gaan so wie so te hard. Het was vandaag warm en zonnig en een prachtige omgeving door een middelhoog gebergte, met diepe canyons en mooie uitzichten. Vandaag 6 beklimmingen, 4 cols en 2 côtes, waarvan 1 zwaar en 3 middelzwaar. In totaal 170 km gefietst, 2850 hm, met een gemiddelde 20,7 km/u.
23 juli:
Van Avèze naar Lassale gefietst in matig weer, koel, lage bewolking, soms (dichte) mist en af en toe wat regen. Hierdoor niet echt van de geweldige natuur en vergezichten kunnen genieten. Op de Col du Minier en Mont Aigoual (1567 m) was het heel erg mistig, op de Mont Aigoual moest ik echt dwalend zoeken om het restaurant te vinden om te stempelen. Vandaag ruim 130 km gefietst met 10 beklimmingen, 8 cols en 2 côtes, waarvan 1 zwaar (Col du Minier) en 4 middelzwaar. In totaal 2780 hm, met een gemiddelde 20,7 km/u.
24 juli:
Vandaag mijn laatste etappe gefietst van Lassale naar Avingnon, dar waar ik 2 jaar geleden gestart ben en heb dus mijn volledige 100 Cols Tocht voltooid. Het weer was goed, redelijk warm, licht bewolkt en helder zicht. Het landschap is, na de eerste 25 km, duidelijk anders, golvend, wijngaarden en kurkeiken in een Provençaals aandoende omgeving. De laatste 3 beklimmingen, 1 col en 2 côtes, behoren tot de categorie licht.
Halverwege hebben we met z’n allen, inclusief de begeleiding, geluncht. Totaal 110 km, 950 hm en een gemiddelde van 26,2 km/u. Om 17.30 uur op de camping een paar biertjes gedronken. Voor mij was dit de laatste reis van de drie en heb dus de totale “100 Cols Tocht” volbracht. Ik ontving als herinnering een oorkonde en werd door iedereen van harte gefeliciteerd. Er werd van mij een speech verwacht. Daarna douchen, eten, fiets in orde gemaakt voor de thuisreis en nog een paar uur – via een pontje – de oude stad Avignon in, waar juist een uitgebreid zomerfestival aan de gang was.
Om 23.00 uur naar de opstapplaats voor de bus. Tegen half twaalf kwam de slaapbus met aanhanger. Dus fietsen en bagage inladen in een volle bus en wegwezen, om circa 24.00 uur. De stoel in slaapstand (iets achterover) en pitten maar (althans proberen). Na een voorspoedige reis om half zeven klaar wakker, na een “hummelige” nacht. Bij een wegrestaurant bij Arlon wat ontbeten, terwijl de bus werd afgetankt. Om ongeveer 11.30 uur waren we in Maastricht voor stop tot 12.15 uur, in verband met wisseling van chauffeurs en om half een in Eindhoven, waar de helft van onze deelnemers uitstapten. Om 15.00 uur in Utrecht, mijn bestemming. Overhevelen van bagage en fiets naar mijn auto (5 straten verder) en om vier uur was ik weer thuis bij mijn lief.
In totaal deze reis 1440 km van de officiële route afgelegd. In totaal ruim 1535 km, inclusief circa 100 km voor heen- en terugreizen naar diverse campings. Hierbij 41 cols en 23 côtes bedwongen, met in totaal ongeveer 27.500 hoogtemeters, dit is conform de hoogteteller van een van de deelnemers, terwijl ik vorige jaren de hm. heb berekend aan de hand van de hoogteprofielen van de officiële beklimmingen.
Over de totale 100 Cols Tocht heb ik dus in 3 jaar ruim 4000 km gefietst en daarbij 106 cols, 75 côtes en circa 67.000 hoogtemeters overwonnen.
Cees Bakker
