Inleiding.
Het is alweer de laatste buitenrit van het seizoen 2002 welke door onze tourbaas Jan Gelderblom op de tourkalender is gezet. Tevens is het ook de eerste keer dat wij deze locatie aandoen. En daarbij komt dan al direct het eerste struikelblok om de hoek kijken. Jan G. belde mij de avond ervoor op en in zijn stem klonk enig paniek. Er was een probleem met de start tijd bleek uit zijn verhaal.

We zouden om 07.00 uur vertrekkenmet de auto’s vanaf de Menkenhal met daarin een planning van driekwartier rijden naar Honserlersdijk en om + 08.00 uur van start te gaan bij TC Glazen stad. Maar de officiële start tijd was volgens het TEP boek pas om 09.00 uur en de kantine van TC Glazen stad zou niet voor 08.30 uur bemand zijn. Hij had namelijk nog wel contact gehad met de secretaris van TC Glazen stad en deze zou kijken of de beheerder om 08.00 uur aanwezig zou kunnen zijn. Ik heb bemoedigend toegesproken en met hem afgesproken dat we wel zouden zien hoe zou aflopen. Als de pijlen er stonden zouden we ook bestwel voor 09.00 uur kunnen starten. Tja” Jan een telefonische consult één jaar eerder met een of ander bestuurslid van TC Glazen stad vraagt ook nog een kleine controle achteraf. Maar dit alles deed helemaal niks af van de tocht. De tocht is er in twee afstanden 50 km en 120 km. Uiteraard namen wij de 120 km uitvoering voor onze rekening welke uiteindelijk op 114 km uitkwam. Er was één rust plaats in Reeuwijkbrug gepland. De accommodatie van TC Glazenstad is er een top niveau. Een kantine voorzien met zeer grote ramen met uitzicht op de wielerbaan alles ziet er netjes, schoon en verzorgt uit. De douches zijn ook ruim en zeer proper alleen de waterstraal zou voor mij iets meer kracht/water mogen geven. Parkeergelegenheid voor zowel auto als de fiets was er in voldoende maten aanwezig.

Het weer.
De weersverwachtingen voor deze dag waren als goed te bestempelen. Zwakke wind uit west tot zuidelijke richting 2 tot 3 beaufort. Temperatuur rond de 18 gr bewolkte hemel en heel weinig kans op een lokaal buitje. Vanaf de verzamel plaats, de Drechtsteden IJshal, was het droog en lichtbewolkt. Eigenlijk zoals de weergoden/profeten het hadden voorspeld. Bij Naaldwijk aangekomen, (Honserlersdijk licht daar tegenaan) regent het licht. Het was daar ook een stuk grijzer dan dat het in Dordrecht was. Deze lichte regen heeft ons echter niet lang parten gespeelt want een kwartiertje na vertrek was het droog. Het is verder de dag droog gebleven tot de laatste kilometers van de tocht en dat was jammer want hierdoor werd onze kleding inclusief de fiets toch nog redelijk vies.

De Tocht.
Het pijlen van deze tocht gebeurt door middel van wit gekleurde pijlen op het wegdek. Zo als ik al eens in eerder geschreven stukje opmerkte heeft dit voor en nadelen dus daar ga ik hierbij niet verder op in. De tocht voert via het kassengebied het Westland naar Pijnaker en langs Zoetermeer naar Benthuizen. Vervolgens gaat het dan naar Boskoop en vanaf hier wordt de route wat bekend terrein. Hier komen bekende stukken van de door Jan Stam georganiseerde Molrit  “De Plassentocht” in voor. De rust ligt midden tussen de Reeuwijkse plassen bij Café  “Het Vaantje” nabij Reeuwijkbrug. De terug weg gaat via Gouda – Nieuwerkerk a/d IJssel – Bergschenhoek -  Berkel en Rodenrijs naar Schipluiden. Hier raken wij de officiële route kwijt terwijl wij even daarvoor een kilometer terug moesten fietsen omdat de weg bij een boer op zijn erf eindigde. Maar dat draagt altijd wel zorg voor wat hilariteit en de wel bekende kreten klonken dan ook van alle kanten. Maar de voorrijders in hoedanigheid van Johan O. en Wim v.d M. en lokaal bekende Mollers losten het probleemloos op door gewoon de fiets wegbewijzering te volgen Ri-Naaldwijk (Honserlersdijk) Deze tocht kenmerkte zich vooral door de vele fietspaden en smalle wegen waar het voor auto’s verboden terrein is. Met als gevolg dat de volgauto alleen maar bij de start/finish en de rustplaats is gesignaleerd. Wat weer met zich meebracht dat er na lekrijden zelf gerepareerd moest worden wat natuurlijk de nodige tijd en handigheid vergt. Er is voor de rust tweemaal lek gereden waarvan éénmaal door mij persoontje. En na de rust voor zover ik weet éénmaal want daarna heb ik mezelf voor in het peloton genesteld maar daarover dadelijk meer. Tja’ dan is het wel even het grote mes erop om de achterstand op de groep in te halen. De eerste lekkenband was al na een kilometer of 10 iets voor Pijnaker. Het peloton werd door ons net voor Reeuwijk ingehaald, waarna het noodlot toesloeg omdat ik bij het achter aansluiten op het peloton zelf lek reed. Het duurde precies tot de rust in Café  “Het Vaantje”  tot dat wij het peloton voor de tweedemaal inhaalden. De rust lag op 55 km wat heeft ingehouden dat wij 45 km met een snelheid van zo’n 35-36 km/uur aan het trappen zijn geweest. De koffie en appelpunt met slagroom waren van uitmuntende kwaliteit en smaakte door de hier voorafgaande inspanningen extra lekker. Het tweede gedeelte, zegmaar het gedeelte na de rust, kenmerkte zich door iets onwaarschijnlijks. Het was ter hoogte van de A-20 afslag Moordrecht dat een amazone naast haar paard stond. Onze Herman alias Rintje R. vroeg aan deze dame of zij wilde ruilen van vervoer middel. Natuurlijk zij de dame in kwestie en drukte de teugel in zijn handen en pakte het stuur van zijn fiets. Ja, A zeggen vraagt soms ook om de B. Dus uit de toeclips en van de fiets. Vervolgens klom hij op het paard en zat daar als een koning. Ik ben er niet zeker van maar als de dame ander passend schoeisel had gehad, wij nog een leuk vervolg ritje hadden kunnen zien. Maar een lollig gezicht was het in ieder geval wel. Goed door dit grapje was er natuurlijk weer een leuke achterstand ontstaan op het peloton. En dan zie je het noodlot grijpt voor een tweedemaal in. Bij het aansluiten op het peloton rijdt onze Herman (Ja, Rintje hemzelf) lek. A er is geen volgauto. B hij heeft geen reserve binnenband. Maargoed die lever ik dan wel voor deze keer en C hij heeft de modernste manier van bandenpomp. Dit alles is goed voor een echt soap verhaal. Dit laatste vergt natuurlijk om een uitleg. Nadat de band is gewisseld en ik met een antieke pomp klaar stond om de zaak op te pompen zij hij dat er een snellere manier was. Hij haalde een of andere patroon uit zijn kontzak, stopte die in een houder en drukte het geheel op het fietsventiel. Vervolgens verdween hij in een gaswolk. Nadat de gaswolk was opgetrokken bleek de band nog boter zacht te zijn. Wij hebben de band toen maar met een paar stevige antieke pompslagen in een 5 tal tellen vol gepompt. Hierna begint dan voor de derdemaal een achtervolging op het peloton. De snelheidsmeter staat continu 37-38 km/uur aan te geven. Mijn kaarsje, maar ook die van enkele mede fietsmaten merk ik, begint toch langzaam uit te gaan. Bij het weer aansluiten op het peloton nestel ik mij daarom ook maar voorin met deze gedachte daarbij “de volgende lekkenband is voor een ander”.  Er schijnt daarna nog eenmaal een lekkenband geweest te zijn waarbij Herman zich nogmaals mee bemoeit heeft. Maar ja, het is niet voor niks de beer uit Lemmer die zijn naam hoog te houden heeft. Tot slot was het jammer dat het tijdens de laatste kilometers nog ging regenen en een pijl moesten missen. Maar zoals al eerder opgemerkt de douches waren prima en spoelden alle vuil en moeheid van je af. Samen gevat zou ik willen zeggen. Het was een mooie tocht over rustige wegen (fietspaden) een fantastisch mooie accommodatie, maar voor de Mol met volgauto totaal ongeschikt. Hierbij wil ik wel de opmerken plaatsen dat als je de route goed kent c.q voorbereid de volgauto wel van dienst zou kunnen zijn. Maar dit vergt dan wel erg veel van chauffeur en bijrijder/navigator. 

Wetenswaardigheden.
Er waren pakweg 26 Mollers (24 man en 2 dames)en excl. 2 chauffeurs aanwezig.
De chauffeur en bijrijder hadden het juist door al die fietspaden heel erg makkelijk.
Het is niet alleen fietsen bij de Mol maar ook paardrijden bij de mol doe je voor de lol.
Als je fiets met een moderne lucht patroon is uitgevoerd om je band op te pompen is het verstandig om
ook een ouderwetse pomp bij je te hebben.
Als je jaarprogramma’s maakt is het zaak dat je goed in het TEP boek kijkt v.w.b start tijden.
Er waren voor zover bekent 4 lekkenbanden die zelf gerepareerd diende te worden.
Het is niet erg slim om zonder voldoende reserve binnenbanden aan deze tocht te beginnen.
Het kan wel eens tot verwarring leiden met al die witte strepen, witte pijlen en witte pijlvormen op de weg.

Met vriendelijke groet,
TDGerrit.......