Inleiding.
Volgens het jaarprogramma is dit de eerste van de z.g vakantie ritten welke door toerbaas Jan Gelderblom op de toerkalender van de Mol is geplaatst. In Driebergen organiseren zij om de 14 dagen vanaf begin maart tot eind september tochten met diverse mooie namen. Deze tocht staat voor 6 afstanden in het boek beginnend bij 30km en oplopend tot 170km. Wij (Jan)had gekozen voor de 170km uitvoering.

Daar aangekomen hadden wij onderling afgesproken hiervoor ook in te schrijven maar afhankelijk van het weer zou gaan doen(zie Het Weer)de route eventueel in te korten. De route omschrijving beschreef 3 stempel/controle plaatsen en 2 stops voor het aanbieden van een sportdrankje. Er werd heel democratisch/bestuurlijk bij de start besloten om van de 57km en de 112km controleposten gebruikt te maken. Verder zouden wij de eventuele sportdrankjes aannemen en vandaar snel verder gaan. De tocht bleek uit eindelijk 176km maar de pauzes zaten netjes op 57 en 112km. De accommodatie in Driebergen is er een van twee sterren volgens het TEP boek. Ik heb dit al eens in een eerder schrijven verteld en dat was heel duidelijk “Top Niveau”. Je vindt er mooie en propere douches, voldoende parkeer gelegenheid, koffie en drank zijn goed, de bediening is ruim voldoende zodat wachten er niet bij is.

Het Weer.
Vrijdag en zaterdag er voor was het prachtig weer, maar de verwachting van onze weer profeten voor wat betreft de Zondag waren niet goed. Eigelijk zou het vanaf zaterdagmiddag berg afwaarts gaan. Het zou 18 tot 20 graden worden met de mogelijkheid van lokale buien met windstoten en mogelijk onweer. De windkracht zou 4 tot 5 beaufort zijn en uit het noordwesten komen. Dus maar de taartschep (spatbordje) meenemen en zo ook de regenkleding.Deze keer maar alleen richting IJshal want door vakantie perikelen en de slechte weer’s verwachting was er niet veel animo bij de direct voor mij bekende pool maten. Bij de IJshal aangekomen stond de volgauto, met daarin de meiden van Verjaal  (E&A) al te wachten. Verder nog niemand, maar uiteindelijk melden zich toch nog twee mannen. Daar de ervaring er is dat al mensen direct naar Driebergen gaan zijn wij op de afgesproken tijd vertrokken. Op het moment van vertrek met de auto om 6.00 uur vanaf de IJshal zag het er redelijk uit. De straten waren droog en een gebroken lucht was in het westen waarneembaar. Onderweg ter hoogte van Meerkerk begon het tocht behoorlijk hard te gieten. Aangekomen in Driebergen was het somber en echt grijs te noemen maar tot dan droog. Wind was er nauwelijks. Het was dan ook niet verwonderlijk dat bij de start een paar minuten over zeven direct al de regenkleding aan kon. Dit was achteraf eigelijk niet nodig want het hielt best wel snel op. Dit weers type is (grijs en somber) eigenlijk de hele dag  v.w.b de toertocht bij ons gebleven. Drie korte buitjes in het tweede gedeelte (van grenspost Wijler naar Wgeningen) zijn uiteindelijk op ons neergevallen. De wind hadden wij s’morgens over het algemeen mee waardoor dat lekker opschoot s’middags daar in tegen hadden wij volop tegen wind die ook nog eens aardig in kracht was toegenomen.

De Tocht. 
Het inschrijven was zo gebeurd want er waren meer inschrijf tafels als deelnemers.(grapje) Tja, het weer (verwachting)voor de organiserende fietsclub zat natuurlijk niet mee. Neem je daar ook de vakantie prikkel bij, dan is daar veel tijd in gaan zitten voor een handje vol deelnemers. Uit eindelijk hebben zich 9 man van DTC de Mol ingeschreven. Verder zag ik er nog een 10 tal en dat was voor omstreeks die tijd (07.00 uur) alles.Om ongeveer 7.00 uur hebben we de fiets beklommen en zijn wij aan de 170km uitvoering van de tocht begonnen. Met in de volgauto als bestuurder Annemarie- en navigator Evelien- Verjaal. Van de 9 man zijn er in eerste instantie 6 vertrokken de andere drie (Martin Matse, Eric en Gerard v Rheenen) waren nog niet zover en zouden ons wel inhalen. De tocht ging van Driebergen naar Langbroek en Leersum. Dit loopt grotendeels langs de Langerbroekse wetering, hier wisselen grasland en begroeiingen elkaar af. Na Leersum vervolgt de weg zich naar Amerongen , Elst (Utrecht) en Rhenen dit alles en langs via de N-225. Alle beklimmingen worden voorbij gefietst behalve de Thijmseberg (Autoweg) bij Rhenen. Bij Rhenen wordt de brug genomen over de Neder Rijn richting Kesteren en Hemmen waarna de controle plaats Elst (Gelderland)zich aanmeldt. Op dit gedeelte van de tocht welke vlak, rechtaan recht toe, en open is komt de wind recht in de rug te staan. De snelheid loopt hier dan algauw op van 28/29 Km/uur voor Rhenen tot 33/34 km/uur van Kesteren naar Elst. Na de rust in Elst zag het weer er redelijk uit en hadden wij tot dan weinig of geen regen gehad. Dus besloten wij de tocht 170km tocht te vervolgen. Direct bij vertrek sloten de drie eerdere mollers bij ons aan. Van Elst (Gelderland) gaat de tocht verder naar Bemmel en richting Lent en dan de brug over naar Nijmegen. Van hier gaat het naar Ubbergen, Beek en de Nieuwe Holleweg op (klim) naar Berg en Dal. Hierna volgt de lange afdaling naar de grenspost Wijler. Het tempo zit er nog steeds strak in. Het gemiddelde op de teller staat onder tussen op bijna 30km/uur. Via Kranenburg gaat het dan richting Grafwegen. (Wat een naam) Deze draai terug naar de startplaats komt de wind op kop en begint het wat te regenen. Trouwens het Riechswald laten we hier jammer genoeg links liggen. De weg eindigt hier spontaan in een fietspad en paaltjes in de weg en zorgen ervoor de dames Verjaal een zoek tochtje moeten gaan beginnen. Maar dit bleek voor hen geen probleem want zij zaten in een mum van tijd weer achter de groep. Het gaat nu via Bredeweg, Groesbeek en Molenhoek naar Heumen. Een mooi bosrijk gebied waar het aardig begint te regenen. De bomen waar wij op dat moment onder doorrijden vangen veel regen op en merken zodoende nauwelijks iets van deze nattigheid. Maar dat dit ook andersom werkt hebben wij ook ervaren. Het regende al niet meer maar een windvlaag deed een boom zodanig bewegen dat hij zich helemaal leegschudden terwijl wij er onder door reden. Hilariteit alom en de kreet fietsen bij de Mol doe je voor de lol vergat alles. In Wijchen was de tweede controle post. Voor Martin, Eric en Gerard smaakte de koffie wel heel erg lekker. (Eerste rustplaats voor hen) Na de rust ging het via Beuningen, Ewijk en de Brug over de Waal naar Andelst. Het tempo gaat mede door de stevige tegen wind omlaag naar 26/27 km/uur. Via Zetten en Randwijk naar het veer (Lexkesveer) over de Neder Rijn naar Wageningen. Eerder bij de Brug over de Waal waren wij de volgauto kwijt geraakt en dus maar even bellen met de GSM waar wij zaten. De meiden konden na de brug over de Waal zo gauw geen afslag vinden en waren mede daardoor wat uit de richting geraakt. Zij besloten toen maar om via de snelweg naar Rhenen te gaan en vandaar uit ons tegen gesteld op te gaan zoeken richting Wageningen. Na het veer ging het via de Grebbedijk naar Rhenen. Dat deze eenvoudige dijk soms heel zwaar voor fietsers kan zijn is bij enkele nu zeker wel bekend. Het kleine peloton begon al snel uit elkaar te vallen. Einde Grebbedijk dijk begint de beklimming van de Grebbeberg. Tijdens deze beklimming kwam de volgauto van uit tegen over gestelde richting de berg af rijden. Boven aan de Grebbeberg werd er gewacht op de geloste, zodat gezamenlijk de laatste kilometers afgelegd konden worden. Hier trouwens was de eerste lekkenband en dat net nadat de auto weer aansloot. O’ Leo jij mag nog wel wat oefenen in het wisselen van wieltjes wat dat duurde toch wel lang! Ik hoorde later van de meiden dat zij dat sneller kunnen. Tja’ het zijn natuurlijk geen blondjes. De tweede lekkenband en tevens laatste volgde al snel na deze. Op de Paardeveld (klim), ja zo heet deze straat, ook wel koerheuvel genoemd bij het wielervolkje was dus dat tweede geval. Het gaat nu van Rhenen naar Elst (Utrecht), Amerongen  en Leersum naar Driebergen. Dit allemaal grotendeels langs de N-225. Alleen bij Leersum gaat het even via de Burg. Boschlaan. (Hier zit een klein klimmetje in gevolgd door een afdaling over klinkers) Jammer dat het laatste gedeelte niet wat meer de heuvels/bossen meeneemt in zijn route, je zou dit graag willen doen, maar ik weet ook dat het voor enkele al zwaar genoeg is geweest voor vandaag.

Rond 14.45 uur en met een gemiddelde van 27.5 km/uur en 430mtr geklommen te hebben arriveerde we in Driebergen. Tja’ wat ons dan rest is lekker douchen en een koel drankje nemen, naar huis gaan en daar onderuit liggend op de bank, naar de grote jongens kijken hoe zij de tour etappe afleggen. En als dat afgelopen is wacht er altijd nog je trouwe metgezel de fiets voor een grondige was/poets beurt.

Wetenswaardigheden.
Aantal lekkenbanden voor zover bekent twee.
Leo Vermey nog wat les in wieltje steken kan krijgen van de dames Verjaal.
De Amerongseberg tot tweekeer toe onaangeroerd werd gepasseerd.
Geen valparty en/of blessures zich onderweg hebben voorgedaan.
De Grebbedijk tussen Wageningen en Rhenen een aardige scherprechter kan zijn.
De route omschrijving je over de Defensieweg stuurt en de bordjes er langs heen.
Als je eenmaal bezig bent met zo’n mooie tocht je niet veel erg heb dat het regent.
En de wasmachine weer zijn geïnvesteerde geld kan terug verdienen.
Een bord verboden voor motor voertuigen houdt de volgauto bestuurd door een brunette niet tegen.

Met vriendelijke groet,
TDGerrit..........