(Batavus)Grenslandklassieker.

Inleiding.
Volgens het jaarprogramma is dit de eerste van de z.g vakantie ritten welke door toerbaas Jan Gelderblom op de toerkalender van de Mol is geplaatst. In Driebergen organiseren zij om de 14 dagen vanaf begin maart tot eind september tochten met diverse mooie namen. Deze tocht staat voor 6 afstanden in het boek beginnend bij 30km en oplopend tot 170km. Wij (Jan)had gekozen voor de 170km uitvoering.

Daar aangekomen hadden wij onderling afgesproken hiervoor ook in te schrijven maar afhankelijk van het weer zou gaan doen(zie Het Weer)de route eventueel in te korten. De route omschrijving beschreef 3 stempel/controle plaatsen en 2 stops voor het aanbieden van een sportdrankje. Er werd heel democratisch/bestuurlijk bij de start besloten om van de 57km en de 112km controleposten gebruikt te maken. Verder zouden wij de eventuele sportdrankjes aannemen en vandaar snel verder gaan. De tocht bleek uit eindelijk 176km maar de pauzes zaten netjes op 57 en 112km. De accommodatie in Driebergen is er een van twee sterren volgens het TEP boek. Ik heb dit al eens in een eerder schrijven verteld en dat was heel duidelijk “Top Niveau”. Je vindt er mooie en propere douches, voldoende parkeer gelegenheid, koffie en drank zijn goed, de bediening is ruim voldoende zodat wachten er niet bij is.

Het Weer.
Vrijdag en zaterdag er voor was het prachtig weer, maar de verwachting van onze weer profeten voor wat betreft de Zondag waren niet goed. Eigelijk zou het vanaf zaterdagmiddag berg afwaarts gaan. Het zou 18 tot 20 graden worden met de mogelijkheid van lokale buien met windstoten en mogelijk onweer. De windkracht zou 4 tot 5 beaufort zijn en uit het noordwesten komen. Dus maar de taartschep (spatbordje) meenemen en zo ook de regenkleding.Deze keer maar alleen richting IJshal want door vakantie perikelen en de slechte weer’s verwachting was er niet veel animo bij de direct voor mij bekende pool maten. Bij de IJshal aangekomen stond de volgauto, met daarin de meiden van Verjaal  (E&A) al te wachten. Verder nog niemand, maar uiteindelijk melden zich toch nog twee mannen. Daar de ervaring er is dat al mensen direct naar Driebergen gaan zijn wij op de afgesproken tijd vertrokken. Op het moment van vertrek met de auto om 6.00 uur vanaf de IJshal zag het er redelijk uit. De straten waren droog en een gebroken lucht was in het westen waarneembaar. Onderweg ter hoogte van Meerkerk begon het tocht behoorlijk hard te gieten. Aangekomen in Driebergen was het somber en echt grijs te noemen maar tot dan droog. Wind was er nauwelijks. Het was dan ook niet verwonderlijk dat bij de start een paar minuten over zeven direct al de regenkleding aan kon. Dit was achteraf eigelijk niet nodig want het hielt best wel snel op. Dit weers type is (grijs en somber) eigenlijk de hele dag  v.w.b de toertocht bij ons gebleven. Drie korte buitjes in het tweede gedeelte (van grenspost Wijler naar Wgeningen) zijn uiteindelijk op ons neergevallen. De wind hadden wij s’morgens over het algemeen mee waardoor dat lekker opschoot s’middags daar in tegen hadden wij volop tegen wind die ook nog eens aardig in kracht was toegenomen.

De Tocht. 
Het inschrijven was zo gebeurd want er waren meer inschrijf tafels als deelnemers.(grapje) Tja, het weer (verwachting)voor de organiserende fietsclub zat natuurlijk niet mee. Neem je daar ook de vakantie prikkel bij, dan is daar veel tijd in gaan zitten voor een handje vol deelnemers. Uit eindelijk hebben zich 9 man van DTC de Mol ingeschreven. Verder zag ik er nog een 10 tal en dat was voor omstreeks die tijd (07.00 uur) alles.Om ongeveer 7.00 uur hebben we de fiets beklommen en zijn wij aan de 170km uitvoering van de tocht begonnen. Met in de volgauto als bestuurder Annemarie- en navigator Evelien- Verjaal. Van de 9 man zijn er in eerste instantie 6 vertrokken de andere drie (Martin Matse, Eric en Gerard v Rheenen) waren nog niet zover en zouden ons wel inhalen. De tocht ging van Driebergen naar Langbroek en Leersum. Dit loopt grotendeels langs de Langerbroekse wetering, hier wisselen grasland en begroeiingen elkaar af. Na Leersum vervolgt de weg zich naar Amerongen , Elst (Utrecht) en Rhenen dit alles en langs via de N-225. Alle beklimmingen worden voorbij gefietst behalve de Thijmseberg (Autoweg) bij Rhenen. Bij Rhenen wordt de brug genomen over de Neder Rijn richting Kesteren en Hemmen waarna de controle plaats Elst (Gelderland)zich aanmeldt. Op dit gedeelte van de tocht welke vlak, rechtaan recht toe, en open is komt de wind recht in de rug te staan. De snelheid loopt hier dan algauw op van 28/29 Km/uur voor Rhenen tot 33/34 km/uur van Kesteren naar Elst. Na de rust in Elst zag het weer er redelijk uit en hadden wij tot dan weinig of geen regen gehad. Dus besloten wij de tocht 170km tocht te vervolgen. Direct bij vertrek sloten de drie eerdere mollers bij ons aan. Van Elst (Gelderland) gaat de tocht verder naar Bemmel en richting Lent en dan de brug over naar Nijmegen. Van hier gaat het naar Ubbergen, Beek en de Nieuwe Holleweg op (klim) naar Berg en Dal. Hierna volgt de lange afdaling naar de grenspost Wijler. Het tempo zit er nog steeds strak in. Het gemiddelde op de teller staat onder tussen op bijna 30km/uur. Via Kranenburg gaat het dan richting Grafwegen. (Wat een naam) Deze draai terug naar de startplaats komt de wind op kop en begint het wat te regenen. Trouwens het Riechswald laten we hier jammer genoeg links liggen. De weg eindigt hier spontaan in een fietspad en paaltjes in de weg en zorgen ervoor de dames Verjaal een zoek tochtje moeten gaan beginnen. Maar dit bleek voor hen geen probleem want zij zaten in een mum van tijd weer achter de groep. Het gaat nu via Bredeweg, Groesbeek en Molenhoek naar Heumen. Een mooi bosrijk gebied waar het aardig begint te regenen. De bomen waar wij op dat moment onder doorrijden vangen veel regen op en merken zodoende nauwelijks iets van deze nattigheid. Maar dat dit ook andersom werkt hebben wij ook ervaren. Het regende al niet meer maar een windvlaag deed een boom zodanig bewegen dat hij zich helemaal leegschudden terwijl wij er onder door reden. Hilariteit alom en de kreet fietsen bij de Mol doe je voor de lol vergat alles. In Wijchen was de tweede controle post. Voor Martin, Eric en Gerard smaakte de koffie wel heel erg lekker. (Eerste rustplaats voor hen) Na de rust ging het via Beuningen, Ewijk en de Brug over de Waal naar Andelst. Het tempo gaat mede door de stevige tegen wind omlaag naar 26/27 km/uur. Via Zetten en Randwijk naar het veer (Lexkesveer) over de Neder Rijn naar Wageningen. Eerder bij de Brug over de Waal waren wij de volgauto kwijt geraakt en dus maar even bellen met de GSM waar wij zaten. De meiden konden na de brug over de Waal zo gauw geen afslag vinden en waren mede daardoor wat uit de richting geraakt. Zij besloten toen maar om via de snelweg naar Rhenen te gaan en vandaar uit ons tegen gesteld op te gaan zoeken richting Wageningen. Na het veer ging het via de Grebbedijk naar Rhenen. Dat deze eenvoudige dijk soms heel zwaar voor fietsers kan zijn is bij enkele nu zeker wel bekend. Het kleine peloton begon al snel uit elkaar te vallen. Einde Grebbedijk dijk begint de beklimming van de Grebbeberg. Tijdens deze beklimming kwam de volgauto van uit tegen over gestelde richting de berg af rijden. Boven aan de Grebbeberg werd er gewacht op de geloste, zodat gezamenlijk de laatste kilometers afgelegd konden worden. Hier trouwens was de eerste lekkenband en dat net nadat de auto weer aansloot. O’ Leo jij mag nog wel wat oefenen in het wisselen van wieltjes wat dat duurde toch wel lang! Ik hoorde later van de meiden dat zij dat sneller kunnen. Tja’ het zijn natuurlijk geen blondjes. De tweede lekkenband en tevens laatste volgde al snel na deze. Op de Paardeveld (klim), ja zo heet deze straat, ook wel koerheuvel genoemd bij het wielervolkje was dus dat tweede geval. Het gaat nu van Rhenen naar Elst (Utrecht), Amerongen  en Leersum naar Driebergen. Dit allemaal grotendeels langs de N-225. Alleen bij Leersum gaat het even via de Burg. Boschlaan. (Hier zit een klein klimmetje in gevolgd door een afdaling over klinkers) Jammer dat het laatste gedeelte niet wat meer de heuvels/bossen meeneemt in zijn route, je zou dit graag willen doen, maar ik weet ook dat het voor enkele al zwaar genoeg is geweest voor vandaag.

Rond 14.45 uur en met een gemiddelde van 27.5 km/uur en 430mtr geklommen te hebben arriveerde we in Driebergen. Tja’ wat ons dan rest is lekker douchen en een koel drankje nemen, naar huis gaan en daar onderuit liggend op de bank, naar de grote jongens kijken hoe zij de tour etappe afleggen. En als dat afgelopen is wacht er altijd nog je trouwe metgezel de fiets voor een grondige was/poets beurt.

Wetenswaardigheden.
Aantal lekkenbanden voor zover bekent twee.
Leo Vermey nog wat les in wieltje steken kan krijgen van de dames Verjaal.
De Amerongseberg tot tweekeer toe onaangeroerd werd gepasseerd.
Geen valparty en/of blessures zich onderweg hebben voorgedaan.
De Grebbedijk tussen Wageningen en Rhenen een aardige scherprechter kan zijn.
De route omschrijving je over de Defensieweg stuurt en de bordjes er langs heen.
Als je eenmaal bezig bent met zo’n mooie tocht je niet veel erg heb dat het regent.
En de wasmachine weer zijn geïnvesteerde geld kan terug verdienen.
Een bord verboden voor motor voertuigen houdt de volgauto bestuurd door een brunette niet tegen.

Met vriendelijke groet,
TDGerrit..........

Ronde der Brabantse Heuvels.

Het Weer.
De verwachtingen van onze weer profeten waren vrijdag avond niet al te best het noorden en oosten van het land zou de meeste neerslag zijn. Tevens zou er een stevige wind uit noordwest zijn die later op de dag naar zuidwest zou gaan draaien. Maar daar wij in België zouden gaan fietsen is ook maar even naar deze weerman geluisterd. Deze was toch niet zo pessimistisch voor wat betreft centraal België.

De zon zou volop schijnen maar een enkel lokaal buitje behoorde tot mogelijkheid de temperatuur zou in de loop van de dag naar een graad of 12 tot 14 gaan. Nog niet echt warm maar een maillot en overschoenen zouden dit wel compenseren. Algemeen kan worden gesteld dat het een prima fiets weertje was met wel een stevige wind van 4 tot 5 beaufort uit westelijke richting. Eén buitje regen is er uiteindelijk gevallen en dat was dan precies in de ingepaste pauze zodat gesteld kan worden dat regenkleding voor Jan met de korte achternaam is meegevoerd. Maar hierover later meer.

De Tocht.
Deze keer afgesproken met Franco D. dat ik hem om 5.45 uur zou oppikken in Sterrenburg en vervolgens naar de verzamelplaats zouden gaan bij de IJshal. Dirk S. vond de weers- verwachting van dien aard dat hij niet meeging. Om klokslag 06.00 uur zijn wij vertrokken vanaf de IJshal met ongeveer 20 man richting Belgische grens. Bij de benzine pomp voor de Moerdijkbrug voegden er nog enkele auto’s bij aan waaronder die van Henk T en vaste fietsmaat Rinus D. De route naar Keerbergen is vrij eenvoudig al ging de volg auto bij de afslag Mechelen even verkeerd. Maar dat was tevens hun enige vergissing van de hele dag al had Wim v P een goeie smoes.(Jan G stuurde hem de verkeerde kant op) Hierbij nogmaals bedankt  Wim v P. en maatje Frans d G. voor jullie inzet. Na omkleden, inschrijven en het kopje koffie vertrok de groep onderleiding van Cris. O en Jan K. om 08.10 uur. De tocht verloopt tot een 20 km voor de rust in Hoegaarde probleemloos. Een paar stevige korte klimmetjes trekken de boel gedeeltelijk uit elkaar maar komen met de afdaling en vlakke stukken weer bij elkaar. Dan gebeurt toch het onvermijdelijke bij dit type ritten. Een ingelaste plas pauze en een daarop volgende afdaling gaan Jan G. en Andre V. achter elkaar door een diepe put in het wegdek en rijden beide hun voorband stuk. Dit zorgt ervoor dat er tot Hoegaarde in verschillende groepjes wordt verder gefietst. Bij de rust in Hoegaarde staat iedereen netjes buiten te wachten op de hele groep en is het geheel weer kompleet. Omdat het café en plein voor het café erg vol is wordt besloten door te rijden en het eerste volgende café/restaurant  als rust plaats te nemen. In de verwarring die zoiets met zich meebrengt plus het materiaal pech (Van Franco D. raakte zijn derailleur verstrikt tussen de spaken waarna het spul onherstelbaar werd en Jan K. verloor een gedeelte van zijn voorrem.) tijdens deze klim over kasseien Hoegaarden uit ontstaan er  diverse groepjes. Een groepje rijdt alle kroegjes voorbij en het tweede groepje waar ik onder andere bijzat stopte in het plaatsje Bieren en betrokken een lokaal kroegje. En dat werd tijd om drie redenen. A heelveel trek ik koffie, B het begon te regenen en C we konden de groep dan weer herenigen tot een grote groep. Over A het volgende. Dit is n.l. types Belgisch zo”n doorloop vat op een kopje altijd lekker vers en binnen No time had een ieder zijn bakkie. Over B kan gezegd worden dat het na de rust niet meer regende en alleen de straat was nat. Maar door de stevige wind was deze snel opgedroogd. En m.b.t. C bracht een telefonisch contact met de volgauto voldoende informatie dat deze groep enkele minuten later binnen stapte. Tevens stapte nog een paar mollers tussen deze tijd de kroeg binnen. Na de koffie werd met afwissellende kopmannen het volgende gedeelte van de tocht afgelegd. Hierbij kan opgemerkt worden dat er bij een lokale rust, een 15 tal kilometers verder, waar tevens een drankje aangeboden werd nog een paar mollers stonden te wachten (1^e  groepje doorrijders) doordat er nu weer verschillend op werd gereageerd brak de boel gelijk weer in twee stukken. Een klein groepje van een mannetje of 5 a’ 6 maakte de rit zo af. Jammer maar helaas. Het laatste stuk van de tocht werd door de overige 20 mannen volbracht hierbij was mentale steun en een enkel klein zetje voor een enkeling brood nodig. Trouwens een paar kilometer voor de finish kon deze groep nog één groengeel uitziende moller oppikken van die groep die bij de laatste stop door was blijven rijden. Kort zou ik deze tocht willen samenvatten als. Prachtige tocht door het Vlaamse land je zou hem een lichte uitvoering van de Ronde van Vlaanderen kunnen noemen. Met een paar echte kassei stroken maar lang niet zoveel als in de Ronde en dito klimmetjes. De tocht was138 km lang en met een gemiddelde van 24.5 km/uur op de teller verreden.

Wetenswaardigheden.
2 Lekkenbanden waren er ontstaan door het nemen van één diepe put.
Sommige remmen vallen pardoes uit elkaar op een simpele kassei strook.
Er waren 29 mannen gestart waarvan er één (Italiaan) de tocht niets fietsend heeft volbracht.
Cor V.  heeft blijkbaar goede herinneringen aan 80km routes.
Vele eersten zullen de laatste zijn en een stukje armer. Als je denkt in België even het gas in te kunnen trappen van je auto op de snelweg om snel thuis te zijn. Gevolg auto aan de kant, sleutels inleveren en wachten opdat familie Euro’s brengt vanuit Dordt.
Eric v R. heeft er geen enkele moeite mee om zijn voorgekauwde eten langs de weg te deponeren.
In dit soort tochten wordt het “samen uit en thuis” gevoel wel heel erg op de proef gesteld.
Ferdy G. kreeg wel op een heel ongelukkig moment een kramp aanval. 
Tja, Ferdy 22% klim is wel heel erg pittig hé.

Met vriendelijke groet, 
TDGerrit..........

Waardentocht 2002.

Inleiding.
De Waardentocht is samen met Zwijndrecht - Zwijndrecht v.v. de enigste tochten welke D.T.C de Mol als een zogenoemde geleide fietstocht nog organiseert. Voor de organisatie komt wat meer kijken dan een standaard Molrit.

Daar tegen vergt Zwijndrecht – Zwijndrecht nog extra organiserend vermogen. Deze twee tochten moeten samen met de twee vrije toertochten zoals de Hans Anders Molentocht en de River Classic (voorheen Tunneltoer) zorgdragen voor een stukje PR naar buiten toe. Dit wordt nog aangevuld met een ATB tocht in de winterperiode.De organisatie van de Waardentocht begint al eind september begin oktober bij het plannen van de tochten voor het volgende seizoen. Hierbij wordt gelijktijdig de datum met de rustplaats besproken en vastgelegd. Vroeg in het voorjaar of beter gezegd einde winter periode begint het voorrijden en het maken van de route omschrijving. Tevens worden er afspraken gemaakt met de begeleidende disciplines zoals EHBO en motorclub. De Waardentocht zit vrij vroeg in het voorjaar waardoor deze tocht relatief kort is en met een gematigd tempo verreden wordt. Het maakt deze tocht uitermate geschikt voor de opbouw in het verdere seizoen. De tocht is daarbij wel zeer afhankelijk van het weer het wil nog wel eens nat en koud zijn in deze periode. 

Het Weer.
De verwachtingen van onze weer profeten waren op vrijdag avond prima. Een koude nacht met lokaal vorst aan de grond waardoor hier en daar bij het opkomen van de zon mooie taferelen van witte aangroei mogelijk zou zijn. De zon zou volop schijnen en de temperatuur naar een graad of 10 tot 12 brengen. Maar ja, Zaterdag ochtend was geen rijp waar te nemen maar wel vrij veel bewolking. Deze is pas in de loop van de middag wat gaan oplossen, maar toen waren de meeste al thuis. Maar algemeen kan worden gezegd dat het prima fiets weertje was met een temperatuur van 4 tot 8 en een matige wind van 3 tot 4 beaufort uit het noordwesten. Al met al geen korte broeken weer en de overschoentjes waren geen overbodige luxes.

De Tocht.
De tocht is drie jaar geleden nogal drastisch gewijzigd en gaat nu via Kop van ’t Land, Moerdijkbrug naar Willemstad. Vandaar gaat hij de Haringvliet over welke door de twee achter elkaar liggen bruggen met deze keer lichte tegen wind best wel even stampen is in het vroege voorjaar. De rust vindt plaats in Klaaswaal een Cowboy/Western uitziende accommodatie met een paar gezellige dames in de saloon. Mede doordat wij daar nu al enkele jaren achter elkaar komen hebben zij de bediening perfect geregeld. Het eerste kopje koffie stond al te dampen bij binnenkomst en appeltaart plus het eventuele tweede bakje was snel uitgeserveerd. Na de rust vervolgende de tocht zich via Westmaas en Mijnsheerenland naar de Heinenoord tunnel. Deze is door zijn afrit en oprit met kasseien strook toch een bijzondere ervaring. Vervolgens via een stukje grienden naar Heerjansdam en langs het waaltje naar H.I. Ambacht. Dan volgt de beklimming van de brug over de Noord. Een 15 tal kilometers door de Alblaserwaard via Albasserdam, Oud Alblas langs het riviertje de Alblas naar Bleskensgraaf  zorgt ervoor dat er een mooi en lekker toetje aan de tocht zit. Door het voortreffelijke weer type was deze tocht een genot om te rijden er waren dit jaar een record aantal deelnemers van meer dan honderd. Om precies te zijn 105. Het aantal niet de Mol leden was navenant waardoor de PR doelstelling een gezicht kreeg. De begeleiding tijdens deze tocht van twee motoren en verbindingsdienst droeg er zorg voor dat wij onbelemmerd en veilig kruispunten konden kruisen. De EHBO dienst was ook weer met twee man aanwezig maar hun hulp hebben wij gelukkig niet nodig gehad.

Wetenswaardigheden.
Aantal lekkenbanden voor zover bekent twee.
Doordat het aantal deelnemers zo groot was dat de voorrijders apetrots op kop reden.
Dat de dames van Verjaal (E&A) niet de enige twee dames in het peloton waren dit jaar.
De saloondames ook dit jaar weer speurde naar sexy mannen in korte broeken maar snel uitgekeken waren.
Dat er een bestuurslid zenuwachtig werd in de pauze en dat terwijl Feyenoord niet eens hoefde te spelen op die dag.
De drie portofoons nu eindelijk voor het eerst redelijk goed functioneerden en een stukje meer waarde brachten. Nu alleen de oorspeaker bevestiging nog.
De rode lantaarn bij deze tocht werd met opgeheven hoofd meegevoerd door bestuurslid Cees  Tja, Cees zo’n Haringvlietje kan nog een stevig ontbijtje zijn in het vroege voorjaar.

Met vriendelijke groet,
TDGerrit..........

Het verhaal van een wielerfanaat.

Zaterdagochtend, halfzeven, een wielerfanaat ontwaakt,
glipt stilletjes uit bed om zijn vrouw niet te wekken en verdwijnt in alle stilte in de badkamer.
Eenmaal in zijn rennersoutfit,
gaat hij op zijn tenen naar de garage om de banden van zijn fiets op te pompen.
Bij het openen van de garagedeur slaat de ijskoude sneeuw -regen hem in het gezicht.
Alhoewel hij al erger meegemaakt heeft,
besluit hij toch maar eerst naar het weerbericht te luisteren op de radio.
De weersvoorspelling is dramatisch: sneeuw, ijzel, hagel, stormwind...
Uiteindelijk besluit hij maar terug te gaan slapen.
Hij kleedt zich uit en, terug in bed, kruipt hij dicht tegen zijn vrouw haar rug aan en fluistert:
"Het is verschrikkelijk slecht weer!"
Waarop zijn vrouw, half -slapend, antwoordt: 
"Kan je geloven dat mijn man daarin gaat fietsen!"

     

Met de vriendelijke groet,
Bert de K.