De wekker gaat al vroeg; het humeur is goed want de weersvoorspelling zegt droog, bewolkt en af en toe zon. Wel koud, heel koud. Naarmate we dichter bij Limburg komen, zien we donkergrijze wolken. Een snelle blik op de weerradar laat een bui zien rond 10 uur maar als we rond half negen uit de auto stappen en naar de startlocatie gaan, regent het lichtjes en voelen we hoe koud de harde noordoosten wind aanvoelt. Mmm…toch maar het meegebrachte reserve laagje gelijk aan doen.
We staan geparkeerd op een landweggetje (keurig aangegeven door verkeersregelaars) met uitzicht over de majestueuze Maas), het is een klein stukje naar Eijsden waar we over kinderkopjes de startlocatie bereiken. Snel op weg! Via Sint Geertruid richting Cadier en Keer, Margraten, Banholt naar Mheer.
Amol heeft beetje koude tenen en Bmol wil graag koffie; mooie combinatie om te stoppen bij het café/restaurant tegenover het Kasteel Mheer. De koffie met kruisbessenvlaai doet wonderen en de weerradar belooft dat het is afgelopen met de regen.
We beginnen met een stukje dalen en moeten al snel weer klimmen. Voor Noorbeek volgt een verrassing; je volgt niet de doorgaande weg maar neemt de afslag naar Bergenhuizen (ja, de naam zegt het al: flink klimmen) richting Terlinden en vandaar naar de Waulfsberg en zo naar Slenaken om via de Loorberg naar Teuven te gaan.
We laten Nederland nu achter ons en suizen België in. De lol is van korte duur want richting Remersdaal is het weer klimmen. De GPX route van de organisatie kent op onze route 10 “officiële” klimmetjes” waarvan het merendeel in België ligt. We prijzen ons gelukkig dat we tot Les Waides de koude wind zij/achter hebben. Is dat even lekker.
Onderweg zien we echt heel veel fietsers langs de kant staan om lekke banden te wisselen. Het kan je natuurlijk altijd overkomen maar stiekem prijzen we ons gelukkig met de super lekbestendige All Weather banden waarop wij rijden. Regelmatig zien we ook de wagen(s) van Medical Point langsrijden.
De organisatie verblijdt ons met een stevige lus richting de Abdij Val Dieu (waar we jammer genoeg niet echt langskomen) door Bois de Martroux, Neufchâteau en zo weer richting noorden (en dus meer wind) door de koninklijke bossen (Roi du Bois) en waar de dames uiteindelijk in Bombaye uitkomen. Het beloofde vleugje zonneschijn blijft uit, de hemel blijft donkergrijs en is dreigend. De wind trekt nog verder aan en we beginnen moe te worden. We proberen zoveel mogelijk te genieten van het prachtige landschap maar het zicht is onder deze omstandigheden verre van optimaal.
De meeste van de klimmetjes worden op het display van mijn Garmin weergegeven in oranje en rood, flink lichter schakelen dus om nog een mooie tred te houden. Uiteindelijk hebben we klim 10 van 10 achter ons en ruiken we de Nederlandse grens. Bij Visé krijgen we de Maas in zicht en niet veel later rollen we Eijsden binnen. Het café bij de finish waar we wat willen drinken en opwarmen puilt letterlijk uit van de fietsers die op een groot scherm 
de finale van de Ronde van Vlaanderen willen volgen. Buiten staat ook zo’n scherm, banken, een biertap en patatwagen maar dat vinden de dames echt te koud. Dan maar afsluiten met een statiefoto met de medailles en richting auto waar de warme, schone kleding ligt en de verwarming hoog kan. Een praatje met één van de vele vrijwilligers leert ons dat ze 25 mannen (ja, mannen) hebben moeten ophalen met onderkoelingsverschijnselen (vanwege pech/niet adequaat gekleed). Wat een bikkels zijn wij toch..
Al met al een geslaagde, mooie en goed georganiseerde tocht. Wij reden 90 kilometer en de Garmin gaf 1400 hoogtemeters aan.
